De lucht boven Porto doen denken dat de apocalyps is begonnen. Laten we hopen dat het minder ernstig is en we morgen weer frisse lucht kunnen inademen.
Dinsdag 17 september 2024. De dag begint heerlijk! We beginnen met een wandeling door Ribeira op zoek naar een bakkertje. Helaas zijn die schaars in deze wijk. Nadat we helemaal naar beneden gelopen zijn vinden we een plekje waar ze Pastei de Nata verkopen. Prima, kom maar door! Terwijl wel eten kijken we uit op de zonsondergang om half tien ‘s ochtends.
We steken de brug over (de onderkant) en lopen Gaia binnen. Hier zitten alle porthuizen van naam.
Als we over de kade lopen passeren we een handwerk markt waar we het ideale cadeau voor de nieuwe kleine van Thijs en Ellen vinden. We lopen een rondje door de wijk en doen koffie in een chocolade museum. De bonbons vielen wat tegen.
Na de koffie lopen we naar Porthuis Augusto’s. We willen hier een tour doen en worden doorverwezen naar de buren van Quinta dos Corvos. Dit past ook beter bij ons, letterlijk vertaald betekent het kraaienboerderij. We kunnen vrijwel direct aansluiten bij de Engelse tour van 11:15 uur.
De tour wordt gegeven door een alleraardigste dame. Ze legt uit waar de port vandaan komt en hoe het gemaakt wordt. Ook legt ze uit wat de verschillen zijn tussen Ruby (maximaal 4 jaar gerijpt), Tawny (minimaal 4 jaar gerijpt), Vintage (enkel port van een extreem goed jaargang) en LBV (port van een op zicht goed jaargang).
Na de rondleiding gaan we over op de proeverij. We krijgen die varianten. Witte port, Ruby en LBV van 10 jaar. Allemaal hartstikke lekker natuurlijk. Na de officiële proeverij mogen we alles wat ze verkopen ook proeven. Als we een fles kopen, is het proeven ervan gratis. Met een prijs van 350 euro per fles vind ik de 50 jaar oude port wat aan de prijs, en een slokje van 35 euro idem dito. We gaan voor de 20 jaar oude. De dame is zo aardig of slim om ons zowel de witte als de rode te laten proeven.
Na het proeven laten we drie flessen opsturen naar huis en nemen we een kleintje mee voor in de koffer. Soms moet je jezelf even lief vinden.
Licht aangeschoten nemen we de Funicular dos Guidais om weer naar het hoger gelegen deel van de stad te komen. Dit ding eindigt vrijwel voor ons AirBnB wat ideaal is om de souvenirs even te dumpen. Daarna gaan we richting Conga, een restaurant waar Monique jaren geleden een heerlijk broodje gegeten heeft. Het broodje is nog steeds lekker, de sfeer is echter iets commerciëler. Terwijl de tent ruimte zat lijkt te hebben, vinden ze het wel nodig om een soort van schaarste te creëren door een lange rij te maken. Heel bijzonder.
Als we het broodje op hebben struinen we wat door de stad. We staan even in de rij voor ons insta momentje.
Terwijl we zoeken naar boekenwinkel Lello lopen we door allerhande gezellige straatjes. Soms zelfs twee keer, maar dat hindert niet wat de sangria van witte port smaakt prima.
Na de Sangria lopen we langs Lello, waar een hele lange rij staat met mensen die naar binnen willen. Het schijnt bijzonder mooi te zijn, maar entree betalen voor een boekenwinkel gaat wat ver. Onze wandeling gaat nu langzaam naar beneden. We lopen door krappe maar gezellige straatjes. Ik loop een jazz club binnen en vraag of er gedanst wordt, maar dat is niet het geval. Ze staan alleen jazz hands toe.
Als we helemaal beneden zijn is de kade waar we vanochtend ontbeten hebben helemaal vol. De toeristen vinden dit kennelijk prachtig. Wij schieten snel de wijk in en dwalen langzaam weer omhoog.
Eenmaal boven staan we weer bij ons appartement. Tijd voor een pauze. Ik doe een oude mannen slaapje en Monique leest haar boek.
Tegen zeven is het tijd voor de maaltijd. Vanavond bij Rio’s Tapas. Wat een leuke tent! We eten heerlijk!
Na het eten doen we nog een rondje over de bovenverdieping van Ponte Luis I. Ik maak wat foto’s terwijl Monique ongeduldig staat te trappelen. De maansverduistering die vandaag plaatsvindt wordt volledig verpest door de rookwolken, maar ja… die was toch veel te laat voor ons.
