Het is de laatste dag van onze reis door Portugal. Vandaag staat er een bezoek aan Lissabon gepland. Net als alle grote Europese steden lijkt ook deze helemaal door toeristen te zijn overgenomen.
Vrijdag 27 september 2024. Zoals altijd begint de dag met een zoektocht naar ontbijt. De weg ernaartoe leidt ons via Don Pedro. Een flink beeld op een nog flinkere sokkel. Hij zal ongetwijfeld belangrijk zijn geweest.
Ontbijt vinden we bij Pastelaria Benard. Op het eerste oog lijkt het een beetje te toeristisch, maar Benard zit er al meer dan 100 jaar en weet wel hoe hij een ontbijtje moet serveren.
Na het ontbijt lopen we naar het Carmo klooster, maar aangezien er een flinke rij voor staat besluiten we eerst naar Elevador de Santa Justa te gaan. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we de bovenkant van de lift waar iedereen en zijn moeder (ik quote collega Joep even), een selfie moet maken.
Na de lift / brug lopen we toch naar het Carmoklooster. De rij is inmiddels wel, wat ons toestaat toch een kaartje te kopen om dit ingestorte bouwwerk van binnen te aanschouwen. De bogen zijn prachtig, maar het museum met gejatte rommel bevalt ons minder.
We verlaten het klooster en lopen een rondje door de drukke stad. Her en der vind je sporen van de frustratie die men hier heeft jegens huisjesmelkers en toeristen.
Terwijl we ons rondje lopen scoort Monique een aardbeien trui. Haar dag kan niet meer stuk. Rond half twaalf doen we een kleintje sangria op Praça da Figueira, het plein tussen Don Pedro en ons appartement. Nu mogen we nog aan day drinking doen. Vanaf mogen is dat weer klaar.
Daar het inmiddels lunchtijd is, besluiten we naar de Time Out Foodmarket te lopen. Om er te komen moeten we door de drukke winkelstraat waar de ene bedelaar wordt afgewisseld door de andere straat verkoper. We lopen over Praça do Comércio naar de over van de Taag die we volgen tot de foodmarkt.
De foodmarkt is hip! De foodmarkt is happening! De foodmarkt is hel! Wat een herrie, drukte, stank en slecht voedsel. Te gaan snel naar buiten en komen toevalligerwijs in de binnentuin van Mankoochee terecht. Een Libanees restaurant waar je prima streetfood kunt kunt krijgen.
Als de lunch op is struinen we via het leuke Green Street weer richting Bairro Alto.
In Bairro Alto kijken we hoe de trammetjes de stijle straatjes op rijden en bezoeken we het en der een winkeltje. Monique had de wens om vanavond op een terras op de trappen van Bairro Alto te gaan eten. Daar we echter bij Brewpup Duque op deze trappen erachter komen dat dit toch wel een tochtige plek is, besluiten we deze vanavond over te slaan. Wel genieten we van een heerlijk biertje.
Na het biertje willen we naar een andere brewpub. De hippe tent heet Brew! en mag wat mij betreft gesloten worden. Monique bestelt een pastry sour, lees een soort milkshake, maar krijgt een glas met enkel schuim. Als ik daarover klaag zegt ober Carlos dat dit hoort en dat het goed tappen van het bier ongeveer een kwartier zou kosten. Ja dus? Als oplossing biedt hij het drankje gratis aan. Uiteraard staat het wel op de rekening, maar met wat gemor haalt Carlos het er toch vanaf. Jammer, want het was wel heerlijk bier.
Daar de zon schijnt en Monique weer een Cornetto soft wilt lopen we weer naar de oevers van de Taag. We zitten lekker te genieten.
Ja het ijsje besluiten we als laatste activiteit het kasteel te bezoeken. We lopen erheen en zien ook hier weer een hele lange rij voor de kaartje staan. We passeren de rij en lopen recht naar de kaartjes automaat die niet gebruikt wordt. Daar zien we dat het kasteel de hoofdprijs vraagt. Gezien we eigenlijk liever op het terras zitten, besluiten we dat te gaan doen.
Het wordt hetzelfde terras als waar we gisteren begonnen. We beginnen braaf met een frisje. Maar daarna volgt al snel de sangria. Daar we lekker in het zonnetje zitten besluiten we hier ook maar wat tapas te eten.
Rond zeven uur verlaten we het terras en spoeden we ons naar Miradouro da Graça. Daar zou je kunnen genieten van een prachtige zonsondergang over de stad. Dat plan hadden meer mensen, want het staat er helemaal vol. De zonsondergang is overigens wel alleraardigst.
Na het schouwspel lopen we weer naar beneden op zoek naar een toetje. Dat vinden we uiteindelijk bij de bakker op Praça da Figueira.
Inmiddels zijn we terug in ons appartement en is de koffer ingepakt. Ik begrijp heel goed waarom de een deel van de lokale niet heel vrolijk wordt van de toeristen hier. Overal is herrie, overal rijden tuktuks, overal zie je toeristen. Ik denk niet dat ik snel nog naar Lissabon terug ga, al kun je er wel heerlijk eten. Ik proef die ganzenlever nog steeds.
