Terwijl Portugal nog steeds in brand staat is het voor ons tijd om de grote stad te verlaten en het hoge noorden op te gaan zoeken. Hopelijk verlaten we daarmee ook de continue aswolk die boven ons hangt.
Woensdag 18 september 2024. We beginnen met een laatste rondje door Porto. Uiteraard eerst een ontbijt bij het bakkertje om de hoek.
Onze tweede stop is Mercado do Bolhão. Onderweg er naar toe lijkt het nog steeds of de wereld vergaat. De rookwolken over de stad zijn nog steeds veelvuldig aanwezig.
De markt is iets toeristischer dan gehoopt, maar even goed gezellig. We kopen er een kaasje, wat olijven en lupine pitten. Nu nog tijd vinden om een borrelplank te nuttigen. Uiteraard vallen we ook nog voor twee taartjes, maar achteraf was dat een beetje te veel.
Na de markt lopen we terug naar ons appartement waar we de koffers ophalen. Zonder al te veel moeite rijden we Porto uit en vertrekken we weer in noordelijke richting. Bij Esposende is het tijd om even de beentjes te strekken. Monique had er niet veel zin in maar als ze ziet dat er pohutekawa (Nieuw Zeelandse kerstbomen) staan is ze al weer helemaal blij.
We oogsten wat zaad van de boom en zien vervolgens hoe een man zijn hond leert om te skateboarden.
Dan trekken we verder naar de Citânia de Santa Luzia. Deze kerk staat boven op de berg bij Viana do Castelo. Als we de kerk betreden worden we getrakteerd op een live concert van een kerkkoor. Verder is het hier allemaal niet echt boeiend. Veel pracht en praal en toeristische ongein.
We rijden de berg af om te gaan lunchen aan het strand. De strandtent ligt duidelijk een een vergane glorie dorp, maar zit toch afgeladen vol met bedevaartgangers richting Santiago de Compostela. We krijgen er een prima lunch en kijken daarna nog even naar de kustlijn en het verlaten hotel wat in het dorpje staat.
Onze volgende halte gaat Ponte de Lima worden. Maar ja, spontaan als we zijn komt er nog een kleine queeste tussen door. Als we wegrijden van het strand zien we de kolen staan die we al overal zien staan. Het is een soort palmkool, maar dan anders. Ik gooi de auto aan de kant, blokkeer de straat lichtelijk, maar we gaan eens even kijken wat het is. Google zegt galicische kool. Uiteraard moeten we daar nu zaad van hebben. De eerste poging is de Mercadona, de tweede poging doen we bij bouwmarkt Leroy Merlin. Succesvoller is het bezoek aan de E.Leclerc. We vinden het zaad en doen een vreugde dansje in de winkel.
Dan snel door naar Ponte de Lima. Als we arriveren parkeren we de auto in het eerste de beste parkeervak en we staan duidelijk aan de verkeerde kant van de brug. Maar dat hindert niet, want onze benen kunnen prima wandelen.
Aan de overkant van de brug vinden we het oude deel van het dorpje. We doen een rondje en besluiten na een korte fotoshoot een drankje te doen. Als de barvrouw me eerst wijn van de tap probeert aan te smeren besluit ik toch maar een portje als aperitief te nemen. Een prima keuze.
Na het drankje lopen we weer naar de overkant en verlaten we Ponte de Lima. We rijden nu in een rechte streep naar de plek waar we hebben afgesproken met Carmo, de dame die ons naar onze overnachtingsplek gaat brengen. Die plek is Café da Ponte in Rio Caldo. Onderweg zien we nog wel veel smeulende bossen.
Als we arriveren begrijpen we dat Carmo nog een stelletje moet escorteren. We volgen naar en rijden een berg op. De straatjes worden smaller en smaller. Carmo stopt en gebaard in haar beste Portugees waar we moeten parkeren. We stappen de auto uit en worden begroet door deze dot.
We volgen Carmo bergop en ze brengt ons naar onze caravan. De caravan is ingericht met allerhande filmposters. Hier mogen we twee nachten slapen, dat wordt genieten!
Nadat we een uurtje of wat ontspannen hebben op ons terras en ik wat zaad van de Canna heb geoogst is het tijd om te gaan eten in Rio Caldo. We rijden via nog smallere wegen naar Restaurante típico O Sobreiro. De wegen worden zo smal dat we bij een tunneltje wel echt moeten passen en meten om er door te komen. In het restaurant gaan we voor de geit uit de oven.
De geit is verrukkelijk! Even als de wijn die we erbij drinken. Ook het toetje van het huis is heerlijk. Het lijkt op een combinatie van alles wat de ober daarvoor had opgenoemd. Na het toetje nemen we de makkelijke weg terug omhoog. In onze caravan kijken we de reünie van B&B vol Liefde. Het heerlijk om te zien dat er toch nog wat liefde is ontstaan.
