Het wordt een spannende dag in de bergen van Kreta. Dit keer bezoeken we de omgeving van Kritsa. Om er te komen moeten we smalle, steile en hobbelige weggetjes trotseren.
Maandag 7 april 2025. Na weer een uiterst stille nacht en heerlijk ontbijt lopen we rustig het dorpje in op zoek naar een kop koffie. Die vinden we bij Cielo waar we heerlijk in het zonnetje zitten.
Na de koffie lopen we via de bakker terug naar ons huisje. Vanuit daar pakken we de auto en rijden we naar The ancient city of Lato. Om er te komen moeten we een half uurtje rijden, waarvan de helft over smalle en steile weggetjes. Als we arriveren parkeer ik de auto langs de kant van de weg en leer ik dat een handrem niet voldoende is, maar dat je de auto ook in de versnelling moet zetten als hij mijn zijn neus naar beneden kijkt.
Lato, gebouwd op de pas van twee heuvels, wordt beschouwd als de best bewaarde stad uit de klassieke Hellenistische periode en daarmee zo’n vijf duizend jaar oud. Als we er doorheen lopen begrijpen we hoe dat komt. Vele stenen staan nog keurig op elkaar en je ziet de vorm van de stad en gebouwen.
Na flink wat geklauter neemt ons moeder een kleine pauze terwijl ik nog even de berg op schiet naar het prytaneion.
Na dit interessante bezoek rijden we richting de kloof van Kritsa. Hier leer ik dat een kloof in het Duits een Schlucht is. Prachtige taal dat Duits! Ondanks haar 77 jaar loopt mijn moedertje toch even een stukje mee de kloof in. Al is lopen misschien niet het juiste woord. Er wordt flink geklauterd en geklommen.
Terug bij de auto wordt duidelijk gemaakt dat er minimaal het komende uur geen klim- en klauteractiviteiten meer gedaan worden. Uiteraard hoeft dat ook niet want we gaan nu het dorpje Klitsa bezoeken. We beginnen bij de dames van de coöperatie van lokale producten. We zien twee oude dammetjes die bezig zijn in de keuken. We halen wat to go mee voor de lunch en ik vind er een passend cadeau voor mijn liefje.
We lopen verder het dorp in en bezoeken de lokale weverij. Ook deze wordt gerund voor en door vrouwen. Onze volgende halte is het terras voor een kop koffie.
Na de koffie lopen we een rondje door het alleraardigste dorpje. Tevens kom ik erachter dat dit dorp eigenlijk een soort red light district is. Alle souvenir winkels worden gerund door vrouwen en die sleuren je hun winkeltjes in om hun handelswaar aan te prijzen.
Terug op het centrale plein genieten we van onze to go lunch. Ditmaal geen vlees, vis of Griekse salade, maar heerlijke gebakjes.
Na Klitsa rijden we naar het plateau van Katharo. De weg er naartoe is prachtig. Steile haarspeldbochten, geen vangrail, maar bovenal magnifieke uitzichten. Ook spotten we diverse berggeiten en schapen. Het lammetje is natuurlijk de leukste.
Net voor we het plateau oprijden komen we bij een leuke picknickplaats. Hier hebben we een prachtig uitzicht over de baai waar we logeren.
Het eindpunt van de route is een dorpje waar weinig leven in zit. Wel staan de wilde perenbomen prachtig in de bloesem.
Nu we ons einddoel bereikt hebben keren we om en nemen we dezelfde weg terug. De ‘pas opjes’ vliegen me om de oren, maar uiterst rustig daal ik af en parkeer ik de auto bij de Lidl. We halen wat Griekse yoghurt voor het ontbijt morgen en rijden terug naar Elounda.
In ons huisje twijfel of ik nog even de zee in wil, maar een glas wijn past me beter. Verder rusten we uit en kletsen we wat.
Om acht uur lopen we naar Nikos. Nikos heeft een vistaveerne. We kiezen voor de spreads van Nikos, een bietensalade en, op aanraden, de zeebrasem en witte brasem. Het wordt een heerlijke maaltijd!
Na het eten worden we volgens Griekse traditie getrakteerd op een toetje en een glas levenselixer. Na de Griekse koffie nemen we afscheid van de uiterst vriendelijke bediening.
Terwijl we terug lopen schiet ik nog even een foto van een bootje in het water. Best goed gelukt al zich in het zelf.
