Terwijl de zon schijnt om in Nederland zitten wij vast op Kreta waar de regen met bakken uit de lucht valt. Waar hebben we dit toch aan verdiend?
Woensdag 9 april 2025. Zoals altijd begint de dag met een ontbijt. Dat is hier al een week echte Griekse Yoghurt met honing en walnoten. Dat blijft een heerlijke combinatie! Ook pluk ik een citroen uit de boom. Een lang gekoesterde wens van me. Hopelijk gaat de wilde citroen in onze moestuin ook zo gul leveren als deze.
Na het ontbijt pakken we onze spullen in en dumpen we deze in de auto. We verlaten het huis van Kelly en lopen naar onze vaste koffie spot. De barista weet inmiddels het vaste recept en brengt ons twee cappuccino’s.
Het is tijd om Elounda te verlaten en richting luchthaven te vertrekken. We moeten immers de auto inleveren. Bij de verhuurder aangekomen is het kantoor potdicht en de sleutelbox wijd open. Ik bel het nummer en de man zegt er met vijftien Griekse minuten te zijn. Het worden er 25. We leveren de auto in en lopen naar de volgende verhuurder. Het is Centauro, deze heeft een uiterst agressieve verkoper die letterlijk zegt dat als we hun afkooppolis niet nemen ze net zo lang zoeken tot ze een krasje gevonden hebben. Idioot! We nemen onder druk de verzekering af, maar vanaf nu geldt helemaal het motto ‘don’t be gentle, it’s a rental’.
We rijden de auto naar de haven van Heraklion en beginnen aan een natte wandeling door de stad. Nou ja, officieel beginnen we met een koffie in de haven.
Na de koffie begint het iets op te klaren. Een mooi moment om naar het oude fort te lopen. Het fort is prachtig! Goed gerestaureerd, veel informatie en mooie gangen.
Na het fort lopen we de stad in. We zien veel toeristische winkels en bezoeken een kerk.
Daar het inmiddels na tweeën is begint de honger op te spelen. Ik vind in restaurant Peskesi een goede kandidaat. Als we aankomen zit het goed vol, maar er is nog plek voor twee. Het concept van het restaurant is duidelijk: alles komt uit de buurt. We eten een heerlijke biologische salade, thria or thriomagheria (dolmades, oftewel gevulde wijnbladeren) en geit met askolymprous.
Moeders vond de voorgerechten het lekkerste, iets wat ik thuis vaker hoor. Ik was erg gecharmeerd van de geit. Na het eten krijgen we nog een heerlijk toetje. Een soort appelmoes, maar dan anders.
Na de lunch lopen we nog even naar de Agios Minos kathedraal maar gezien de regen besluiten we daarna toch maar te vertrekken. Terwijl we naar de auto lopen nemen we nog wel de fontein van Morosini en de Venetiaanse loggia mee.
We verlaten Heraklion en rijden naar Malia. Daar aangekomen zoeken we ons suf naar een parkeerplaats in de buurt van ons appartement. Het mag nergens, maar iedereen doet het overal. Braaf als we zijn zetten we de auto ergens waar het mag en lopen we de 600 meter naar ons appartement. Als we praktisch voor de deur staan, kunnen we het niet vinden. Diverse buurtbewoners bieden hulp aan, maar niemand weet het. Uiteindelijk geeft de verhuurder de exacte plek en kunnen we naar binnen.
Het appartement is top! Spiksplinternieuw, keurig verzorgd en erg ruim. Terwijl ik even een wasje doe begint ons moeder alle kastjes en laatjes te openen.
We settelen ons doen wat boodschappen en voor we het weten zitten we aan de borrel gevolgd door een lichte maaltijd.
Na het eten loop ik nog een rondje door bruisend Malia, het Chersonisos voor de Britten. Alles is volledig uitgestorven, al heeft deze slak de tijd van zijn leven in het uitgaansgebied.
