De eerste dag van onze vakantie is en rustige. We flaneren over de boulevard en vullen de dag met eten en drinken.
Vrijdag 17 oktober 2025. De dag begint met wat nekklachten. Waarschijnlijk heb ik weer in een onmogelijke hoek gelegen vannacht. Het mag de pret niet drukken want we ontbijten vandaag bij Bar Levante. We gaan voor de klassieker van tostada con tomate, zumo de naranja en een café solo. Okay, zelf neem ik er een tostada con jamon bij.
Na het ontbijt gaan we terug naar het appartement waar we wachten tot we Kai mogen lenen. We gaan het ventje even uitlaten.
Na de wandeling lopen we naar de boulevard waar we lunchen bij Salabre. We gaan weer voor de garnalen, met een tweetal broodjes en de gortdroge, maar o zo lekkere coca de molletes. We sluiten af met de chocolade turon taart van oma. Ook weer een genot voor de smaakpapillen. Bij de koffie krijg ik nog een klein levenselixer van het huis.
Na de lunch schieten we even de Ale Hop in. Charlie vind er een fijne borstel en Monique een oodie. Een soort oversized trui voor extra warmte in koude busjes. Niet veel later zitten we aan een kleine cocktail bij Sum Sum.
We lopen terug naar het appartement waar we in alle rust kijken naar een pareltje van de Nederlandse filmindustrie genaamd ‘Huisvrouwen bestaan niet’. Daarna gaan Monique, Naat en Adrie nog even snel naar de Kiabi. Dat blijft mij bespaard.
Het is inmiddels na zeven en tijd om richting restaurant Zinc te gaan. We starten Vanry en rijden naar Mutxamel. Het restaurant is net open, maar is al aardig druk met wat groepen Nederlanders die hier of heel vaak komen of de ‘best friend experience’ hebben geboekt.
Voor we beginnen met een cava wordt Monique gevraagd of ze glutenvrij is. Kennelijk lijkt ze toch meer op haar zus dan ze zelf denkt.
Het duurt niet lang voor we de eerste gang krijgen. Een salade van geitenkaas van de buren en iets met tonijn. In zijn geheel niets mis mee.
Ietwat vlot daarna krijgen we de hoofdgerechten. Kalfswang en zwaardvis. We beginnen met de vis en die is heerlijk. De kalfswang was ook lekker, maar had wat langer mogen stoven. De erbij geserveerde aardappelpuree was een tikje waterig.
Na het hoofdgerecht leek het of we een tijdje in de negeerstand stonden. Het duurde rijkelijk lang voor we een dessert mochten kiezen en we werden niet gevraagd of we nog wat wilde drinken.
Het dessert zelf was goed. Monique wilde dit keer niet delen en moest het doen met soep van witte chocolade terwijl ik genoot van een soufflé van donkere chocolade met kersenijs.
Toen we niet veel later wegreden was de conclusie dat het eten goed was, maar de service niet bepaald gastvrij. Zonde, want dat is voor mij toch een groot deel van de hele ervaring.
Inmiddels zit de eerste dag van de vakantie erop. Morgen gaan we hier inpakken en ons naar Chinchilla verplaatsen. We hebben er zin in!
