Het belooft een warme dag te worden. Hopelijk zonder vliegen, maar die kans is klein hier boven op de berg.
Zondag 3 september 2023. De dag begint als Charlie probeert uit te breken. Ze ziet geen vliegen, maar hoort ze wel. We weten haar nog even te kalmeren en slapen nog een uurtje door. Na het ontbijt, wat we op de binnenplaats van de camping nuttigen, vertrekken we richting Cunlhat. Hier is een vide grenier.
De vide grenier is groter dan verwacht, maar het aanbod valt iets tegen. Geen trouvailles, buiten een stapeltje borden die een 100 match zijn met het tafelkleed van mijn moeder. Ondanks dat we ze laten staan gaan we niet met lege handen terug. De patisserie is open en verkoopt heerlijke tartelletjes. We lopen het het dorp uit en verorberen de eerste. Een yoyo.
Na dit vermakelijke begin van de dag rijden we door richting Perrier. We parkeren voor de Mairie en eten ons tweede tartelletje. Ditmaal een met vlierbessen.
Vanaf de Mairie begint onze wandeling van vandaag. Het zou een route zijn langs de lokale grotwoningen. We beginnen vol goede moed aan de toch en merken al gauw dat het toch wat aan de warme kant is. Charlie is blij met het riviertje wat we oversteken en wij met de liters water in onze rugzak.
Na een kort rondje om het dorp gaan we wandeling al snel omhoog. We stijgen vlotjes en doen dit voornamelijk in de brandende zon. Na zo’n vijf kilometer lopen arriveren we in een dorpje. Het lokale watertje biedt wat verkoeling voor Charlie en we besluiten te lunchen in de schaduw van de kerk.
Na de lunch lopen we weer langs het badje waar Charlie al even wat verkoeling kreeg. Dit keer gaan we next level en til ik eerst haar voor pootjes er in en daarna gaat ze met haar hele bips onder water. Charlie vindt het wel lekker.
We lopen het dorp uit en na een korte klim volgt een lange wandeling door vlak boeren gebied. De zon brand lekker op onze bolletjes. De zon brand zo fel dat de zonnebloemen het niet meer lekker vinden.
Na nog wat meters lopen beginnen we aan de afdeling terug naar het dorp. Onze route wil om de grotwoningen heen, maar wij willen er juist langs. We bekijken de woningen en genieten van de koelte die ze bieden.
Als de route bijna klaar is en hitte op zijn hoogtepunt vindt Charlie de ultieme afkoeling. Eenmaal terug bij de auto hebben we 11 KM gelopen. Een best aantal met deze hitte.
Op de terugweg naar de camping stoppen we even bij de McDonals. Deze keer niet voor een hamburger maar voor een koel drankje. Op zondagmiddag is nog steeds alles gesloten in Frankrijk. Heel raar.
Terug op de camping sprinten we eerst naar de douche. De lucht die van ons af komt is niet te hebben. Na de douche haasten we ons naar de pizza avond. We beginnen om half zes met een keurig verzorgde borrel. De hele camping (vijf man plus de eigenaren) doen mee.
We mogen zelf de pizza’s beleggen die vervolgens voor ons worden gebakken in de steenoven. Erg lekker en keurig verzorgd!
Na de pizza’s worden we gesommeerd om van de zonsondergang te gaan genieten. Dat doen we dan ook maar. Het spectakel duurt zo’n vijf minuten. De zon vliegt letterlijk achter de horizon.
Na de ondergang gaan we nog even terug naar de pizza avond voor een laatste drankje. Als dat klaar is lopen we terug naar de tent en is de dag weer voorbij.
