Nu we in Haast zijn aangekomen is het tijd om naar het noorden te trekken. Uiteraard langzaam, want hier is genoeg te zien.
Dinsdag 2 januari 2024. Na een heerlijke nacht ruimen we onze spullen op en vertrekken we uit Haast. We beginnen met een kleine detour naar het zuidelijk gelegen Jackson Bay. Helaas is de enige plek waar eventueel koffie gedronken kan worden nog dicht. We houden het bezoek dan ook kort met een rondje over de pier.
We rijden weer naar het noorden en stoppen bij de Hapuka Estuary Walk. Deze wandeling leidt ons door een gebied waar zoet en zout water elkaar vinden en wat daarmee een bijzonder stukje natuur oplevert.
Next up is Ship Creek. Hier maken we een korte wandeling door het ‘duin’ gebied. Het zijn echter geen duinen zoals we ze in Nederland kennen, maar het is meer een soort subtropisch regenwoud. Prachtig! We genieten van de doorkijkjes en uitzichtpunten over de Tasman Sea.
Dan volgt Kings Point. Hier zien we mooie rotspartijen in de zee liggen. Onze route vervolgt zich langs Lake Moeraki en Lake Paringa. Als we nog iets van lunch hadden, dan hadden we dat bij de laatste genuttigd. Gelukkig hadden we niets en konden we door naar het South Westland Salmon Farm Cafe. Buiten dat ze hier hun eigen zalm kweken, kun je er ook prima lunchen. Monique neemt een Salmon Chowder (soepje) en ik een smoked salmon toast. Heerlijk!
Na de lunch pakken we Bruce Bay mee. Buiten een standaard strandje is dit niet bijster veel. Niet veel later rijden we door Fox Glacier. Niet de gletsjer, maar het gelijknamige dorp. Iets verderop is een lookout, maar helaas is het te bewolkt voor de gewenste vergezichten. We besluiten om deze reden ook de wandeling bij Lake Matheson over te slaan. Het meer zou een prachtige reflectie tonen over de gletsjers en Mt. Cook, maar zonder zon blijft niet veel over dan een boswandeling. Ook Fox Glacier laten we links liggen, we waren al gewaarschuwd dat je nergens op de bijbehorende wandeling een glimp van de gletsjer kon opvangen. Simpelweg omdat hij te ver is teruggetrokken.
Onze volgende stop is bij Franz Josef. We bezoeken Der Franz wel. Bij de parkeerplaats staat een bord dat je tot drie kilometer afstand van de gletsjer kan komen. Als we die look out bereikt hebben, kun je net niets van de gletsjers zien. Wel staat er een bordje dat in 1908 de gletsjer tot dat punt kwam. Drie kilometer minder in een eeuw. Met een helikoptervlucht op komst mogen we niet te veel zeggen, maar het is toch bizar.
Na onze korte wandeling gaan we naar de lokale brouwerij annex Aziatisch restaurant. We nemen een lekker drankje (van andere brouwerijen) met een hapje er naast. Lekker hoor een kimchi vegetable platter en wat gyoza’s.
Na nog wat boodschappen eindigen we de dag bij Otto/McDonalds campsite (DOC). Dit is de exacte plek waar ik negen jaar geleden de Australische Charlie heb ontmoet. Een klein stukje nostalgie kan nooit kwaad. Voor we de tent opzetten is er wat reparatiewerk te doen. We plakken drie pleisters en gaan er vanuit dat het goed is.
We bereiden een heerlijke maaltijd van prei, garnalen en noodles en kijken hoe de camping langzaam vol loopt. Na nog een rondje over de camping duiken we de tent in. De sandflies worden te irritant.
