Vandaag wordt weer een schitterende dag! We gaan naar Parque Natural da Serra Estrela waar we naar grootste hoogte klimmen!
Zondag 22 september 2024. Wat hadden we een goede nacht onze suite, althans tot een uur of zes want toen stond er precies onder ons raam een groepje luidruchtig te discussiëren. Evengoed slapen we nog even door voor de we aan een heerlijk ontbijt beginnen. Dit ontbijt halen we bij de bakker om de hoek. Portugese eclairs, dat is toch een perfect begin van de dag?!
Vandaag staat de Serra Estrela op de planning. We hebben een route gevonden die aangeeft niet andersom gedaan te moeten worden. Dit vanwege de opbouw van mooi naar heel mooi. Andersom zou je eindigen met een aantal teleurstellingen.
Met de buikjes vol rijden we in een rechte lijn naar het 160 kilometer verderop gelegen Linhares. Voor het gemak nemen we de tolweg. Vlak voor we Linhares binnen rijden spotten we een vos! Deze dag kan nu al niet meer kapot.
Linhares zelf is een leuk middeleeuws dorpje met mooie doorkijkjes en smalle straatjes en een kasteel met schutputjes. We drinken er koffie met een plak cake.
Na Linhares rijden we naar Folgosinho. Hier bezoeken we een op een berg gesitueerde toren, eveneens met schutputjes en leuke wachthuisjes.
Na het bezoek aan dit prachtige gebouw, gaan we op zoek naar de auto. Dat blijkt lastiger dan verwacht, want we hebben echt geen idee. Na een paar minuten zoeken, vertelt Waze ons waar we geparkeerd hebben. Handig zo’n navigatiesysteem.
Stop drie is Gouveia. Terwijl we hier naartoe rijden, horen we La Isla Bonita van Madonna op de radio. Hoe toevallig is het dan dat je San Pedro op de kerk ziet?
Het dorp zelf is niet zoveel. We proberen te lunchen in een restaurant, maar de ober vind het kennelijk te veel moeite om het terras te bedienen. Als alternatief gaan we naar een paderia waar we twee prima broodjes scoren.
We verlaten Gouveia om naar Sabugueiro te rijden. Hier komt de typische Quejio Serra da Estrela vandaan. Een kaas van schapenmelk. We lopen de enige winkel in die open is binnen en proeven van deze verrukkelijke kaas. We nemen er eentje mee voor thuis. Vacuüm verpakt moet hij nog tijden te bewaren zijn aldus de verkoper.
Nu zijn we klaar met de kleine dorpjes en is het tijd om naar Torre te rijden. Onderweg passeren we prachtige landschappen, mooie stuwmeertjes en prachtige rotspartijen.
De weg brengt ons verder naar het hoogste en dieptepunt van de dag. We arriveren in Torre, dit is met 1993 meter het hoogste punt van Portugal, maar met een winkelcentrum voor toeristische meuk ook gelijk het dieptepunt van de dag.
Nu begint het echt mooiste deel van de tocht. We rijden naar Covão d’Ametade. Een bochtige weg met spectaculaire uitzichten over het plateau waar we zijn en het dal waar we naartoe rijden. We beginnen met een zeer mooi stukje graniet genaamd Cântaro Magro.
We passeren een met de hand uit de rots gebikt Maria beeld. Daar zullen de herders die het gedaan hebben wel even mee bezig zijn geweest.
Dan volgen Nava de San Antonio, een plateau gevormd door gletsjers en de Padre Alfredo dam.
We eindigen de route door de Zêzere valley met een rit naar Manteigas. Het is een smalle weg door de vallei, maar helaas niet zo spectaculair als alles wat er ervoor zag. In Manteigas slaan we wat water in. Dan nemen we dezelfde weg door de vallei terug richting Pousada de Serre Estrela waar we vannacht zullen slapen.
De check-in in het hotel is minder dan gehoopt. We krijgen niet het gevoel echt welkom te zijn, een beetje jammer bij een vier sterren hotel. Na een halve uitleg gaan we naar onze kamer die prima is. Als we een drankje willen doen in de tuin van het hotel moeten we eerst vijf minuten wachten op de barman en vervolgens tien minuten op het drankje zelf. Bij het terugbrengen van de glazen is de barman weer in geen wegen of velden te bekennen. Dan gaan we er voor nu maar uit dat het een drankje van het huis is.
Als het wat frisser wordt, is het tijd om even onze kamer op te zoeken. Na wat ontspanning rijden we terug de berg op om in het ski dorp Penhas da Saude in de lokale skihut te eten. Het worden kaas-kabeljauw kroketjes vooraf, gevolgd door hamburgers en een Portugese apfelstrudel en andere lokale lekkernij toe.
Als we terug zijn in het hotel duiken we nog even de bar in die vandaag ook dienst doet als restaurant. Kennelijk zijn er te weinig gasten om het restaurant open te gooien. En dat terwijl we nog wel moesten reserveren als we hier wilden eten. Wat er in de hotelbar verder gaat gebeuren, is voor ons net zo’n groot raadsel als voor jullie.
