Napoli

Vandaag vieren we de vrijheid. Niet op een druk festival in Nederland, maar lekker rustig in de Italiaanse zon. Nou ja, rustig kun je Napoli ook niet echt noemen.

Maandag 5 mei 2025. Nadat we heerlijk hebben geslapen staan we op en niet veel later verlaten we de manage voor een nacht. We rijden het naastgelegen dorp en stoppen een minimarkt. Mooi moment om alvast iets voor de lunch te halen. We weten ham en mozzarella te scoren.

Een dorpje verder komen we bij een bar-minimarkt. Monique heeft ontdekt dat hier prima cornetto’s worden verkocht. Dat is ook het geval!

Met de routeplanner ingesteld op een uitzichtpunt over de Vesuvius spotten we een bordje naar een Romeinse opgraving. Na een wat vreemde route arriveren we bij Sepino, een park van 4 hectare vol Romeinse historie. Vooral de tempel maakt indruk.

Ook het theater is zeker niet verkeerd.

Na dit bonusuitje rijden we in de richting van de Vesuvius. We spotten nog een prachtig aquaduct.

We merken dat hoe dichter we bij Napels komen, hoe slechter de wegen worden. Ook wordt het steeds smeriger. Kennelijk heeft Napels al jaren een afvalprobleem, maar nog altijd geen oplossing.

We rijden een berg op voor het uitzicht op de Vesuvius. De wegen zijn smal, maar dat deert de Napolezen niet. Ze rijden alsof het niet uitmaakt of ze van de berg af vliegen of een deukje meer of minder krijgen in hun auto. Het uitzicht is helaas beperkt door de bewolking, maar de Vesuvius mogen we afvinken.

Inmiddels begint de honger door te komen. Bij het afrijden van de berg stoppen we bij een pizzeria die nergens te vinden is. We rijden door en vinden in Cava de’ Tirreni pizzeria ‘Made in Sud’. Parkeren bij het station gaat perfect.

In de pizzeria worden we hartelijk ontvangen. Charlie is meer dan welkom en krijgt zelfs een bakje water. Monique neemt een Napolitana en ik een Ah cett cett. Heerlijk! En dat voor maar een kleine bijdrage van 13 euro, inclusief 1 euro parkeerkosten.

Met volle buikjes rijden we langs de kust bij Salerno naar de slaapplek van vannacht. Dat worden de wijngaarden van Tredaniele. Als we arriveren is er niemand. Ik bel de eigenaar en die zegt dat we overal mogen staan. Morgenochtend komt hij langs om een fles wijn te verkopen.

Terwijl we lekker aan het chillen zijn wordt de rust ernstig verstoord. Een camper uit Nederland arriveert. Een stel met kinderen, getver! Ze hebben ruim een kwartier nodig om een plek te kiezen, maar de mooiste en egaalste plek is natuurlijk als bezet. De weg naar het alternatieve plekje is pittig. Na een korte rit ruikt hun koppeling precies zo als die van mij en mijn moeder na een korte rit bergop in zijn achteruit op Kreta.

Onze borrel begint met de restjes witte wijn van Terre de Pepi. Samen met een bruschetta van brood wat we gisteren van Rosaria Paardenvlees hebben gekregen een prima combinatie. Onderwijl bereid ik mijn sollicitatie van morgen nog lichtjes voor.

Ons maal is ook formidabel te noemen. Een salade van tomaat en komkommer met een lapje vlees. Het bakken ervan zorgde nog even voor samengeknepen billetjes toen de vlam kortstondig in de pan sloeg.