Wat zijn de Dolomieten goed aan ons besteed! Zeker als de zon schijnt en we dag al begonnen waren met een prosecco proeverij en een winkel vol produtti tipici.
Woensdag 14 mei 2025. Monique begint de dag onrustig, ze voelt zich niet lekker en is niet geheel fit. Een kleine massage en ontbijt zorgt voor verbetering.
Het ontbijt genieten we bij onze gastheer. Het is niet zo romantisch als bij die lieve man van een paar dagen geleden. Het is overigens wel lekker!
Toeristisch gezien beginnen met een route door de Prosecco Hills. Heel leuk om de heuveltjes vol met wijnranken te zien. Uiteindelijk proeven we het een en ander bij een biologisch wijnhuis, maar half tien ‘s ochtends is toch wat vroeg om de glazen helemaal leeg te drinken.
Na de aanschaf van drie flessen bubbels kopen we een Produtti Tipici leeg. We gaan eerdaags Italië verlaten en hebben nog wat eetbare souveniers nodig. Pasta, koffie, risotto, er vliegt van alles langs de kassa. Zeker als ze de spullen die we om te snoepen en voor de lunch vandaag ook meerekent.
Onderweg naar de Dolomieten gaan we door Passo San Boldo, in eerste instantie een leuke en rustige bergpas. Als we echter bijna boven zijn, moeten we wachten voor een stoplicht. Het duurt even, maar dan mogen we nog door een aantal Tormenti (haarspeldbochten) die door smalle tunneltjes gaan. Het is smalletjes, maar we passen precies.
Voor we de dieper de Dolomieten inrijden drinken we koffie bij Locanda Ristorante alla Stanga. Het koekje wat ik denk te kopen, blijkt een gehakt te zijn. Lekker, maar wel jammer.
We nemen Passa San Pellegrino en gaan gestaag de weg van 13% met scherpe bochten op. Het uitzicht is prachtig. De foto staat nog op de camera.
Dan volgt Passa di Caressa, waar we Sud Tirol in rijden. De bergpas doet niet onder voor die van San Pellegrino en leidt ons eveneens naar mooie uitzichten. Net na de pas bevindt zich Lago di Caressa, of te wel de Karensee.
Hier nemen we de lunch. We maken er een heuse picknick van met de producten die we eerder vandaag gekocht hebben. Sterker nog, we nemen onze draagbare gasstel mee en verwarmen het op locatie.
Na een rondje om het meer besluiten we de Erdpiramiden te bezoeken. Dit zijn rotsen in de vorm van piramiden, waarop in een groot aantal gevallen nog een steen balanceert. Detail is dat zodra die steen eraf valt, de piramide als sneeuw voor de zon verdwijnt.
We eindigen de wandeling naar dit natuur schouwspel met een drankje in de zon. Als ik moet afrekenen voel ik me ietwat bekocht. Tien euro voor een pilsje en appelsap, we zitten niet naast de Trevi Fontein.
Dan volgt de rit naar restaurant Greiterhof. Dat ligt op een uurtje rijden aan de andere kant van Bolzano. Onderweg stoppen we nog even voor een volle tabk ad blue en een ijsje. De weg naar Greiterhof is de smalste van vandaag. Maar man o man wat een uitzicht.
Bij Greiterhof mogen we logeren in ruil voor een maaltijd in het restaurant. Daar zijn we natuurlijk niet vies van, zeker niet als alles huisgemaakt is. We beginnen met gefermenteerde groeten met wat Guanciale.
Daarna een origineel Sud-Tiroler vleesschotel. We sluiten af met een desert van deeg met heerlijke pruimenjam.
Terug in de bus vinden we een hele lieve Charlie die heerlijk ligt te tukken. Iets wat wij straks ook gaan doen.
