We beginnen vandaag in de bergen van het nationale park Babia y Luna en eindigen op een meter of twintig van de Golf van Biskaje. De route er tussen is werkelijk prachtig!
Maandag 20 oktober 2025. We hebben weer eens lekker geslapen en worden heerlijk uitgerust wakker. Mogelijk komt het door de kou, want als we opstaan is het net vijf graden en rijkelijk nat in de bus.
We beginnen met rondje met de pup. Dan nemen we een warme douche. We gaan door met ons ontbijt en sluiten af met de afwas.
Dan besluiten we eerst even terug te rijden naar het Embalse de Barrios de Luna. Het Embalse is overigens een stuwmeer. De vallei bevatte voorheen diverse dorpjes die nu niet meer zijn.
We rijden terug tot aan de plek waar we gisteren niet wilde kamperen. De grijze bedoeling van gisteren is veranderd in een herfstig kleurenspectakel.
Na het stuwmeer rijden we verder de bergen in. Bij Mirador Torrebario besluiten we niet het uiterste van Vanry te vragen en lopen we het laatste stukje naar de kerk. Charlie vindt het ook wel even lekker haar pootjes te strekken.
We vervolgen de weg en stoppen bij een aantal uitzichtpunten.
We rijden de Puerto de Ventana (1587m) over en belanden in een kloof. Net na de kloof kunnen we even stoppen en is het tijd voor een plaspauze. Monique weet de plastuit als een volleerd man te gebruiken.
Na de pas reden we ook Asturië binnen. De bergen blijven, evenals de zon en de inmiddels prima temperatuur. In San Martin vinden we een lokale super waar we boodschappen doen voor de lunch. De oma die er ook winkelt is onder de indruk van de lengte van Monique en de stickers op onze bus. We verplaatsen ons naar Puerto de San Lorenzo (1347m) waar we lunchen. Het is ietwat winderig op de bergpas, maar dat mag de pret niet drukken. De broodjes smaken ons prima.
Met volle buikjes rijden we rustig aan de bergen uit richting de kust. In het dorpje Belmonte zouden wolven te zien zijn. Tijd voor een wandelingetje! We lopen door het dorp, na de brug rechts en dan langs de rivier aanhouden. We lopen en lopen en plots zijn we bij de wolven. Okay, ik moet over een hek klimmen om ze te zien, maar wat een beesten!
Ik klim terug over het hek en we lopen het pad terug richting het dorp. Daar strijken we neer bij de lokale bar. Voor we kunnen gaan zitten, vraagt een van de stamgasten onverstaanbaar of Charlie water wil. Agua? Si! Niet veel later heeft ze een bak water. Hij bedenkt dat wij wellicht ook iets willen, loopt naar binnen en stuurt de ober naar buiten. Niet veel later hebben wij ook twee verfrissende drankjes.
Onze laatste halte voor vandaag is Cudillero. Dit plaatsje ligt aan de Golf van Biskaje en lijkt een beetje op de Cinqueterre in Italië. We negeren het verboden in te rijden bord voor campers, we zijn immers gewoon een personenbus, en staan ineens midden in het dorp. Niet veel later parkeren we op de camperplaats op 20 meter van de zee. De golven klotsen over de golfbrekers.
Na even genoten te hebben van het natuurgeweld lopen we het dorpje in. We doen een rondje langs de miradors.
Ook steunen we de lokale middenstand door het kopen van koekjes en alcohol. Daarna ploffen neer op een terras van een alleraardigste ober.
Na de borrel lopen we ongeveer 20 meter om neer te ploffen bij restaurant Casa Julio. We bestellen we fles witte wijn uit de regio, anchovies, aardappelen met aioli en knoflook garnalen. In plaats van een toetje kies ik nog voor een extra bord coquilles. Heerlijk! Terwijl wij heel Cudillero verblijden met een walm van knoflook hopen onze Nederlands buurtjes dat er mayonaise bij hun friet (geen patat) zit.
Na het toetje, taart van de kleindochter, lopen we terug. We kibbelen want ik ben dronken en Monique aangeschoten. Toch houden we zielsveel van elkaar. Charlie is blij dat ze eindelijk brokken krijgt.
