Dia del Miradors

De kustlijn van Asturië is prachtig! We genieten er vandaag optimaal van als we van het ene naar het andere uitzichtpunt gaan. We eindigen de dag precies op de grens tussen vandaag en morgen.

Dinsdag 21 oktober 2025. Het was een warme en welriekende nacht. Of de lucht enkel door de knoflook kwam is onbekend. Nadat we zijn opgestaan lopen we naar het dorp. We hopen een ontbijt te scoren, maar helaas. Alles was gesloten. Terug bij de bus genieten we van gebakken eieren.

De eerste halte is de Masymas. Bij deze supermarkt slaan we proviand in vol vanavond en scoren we een second breakfast. Het blijkt ook een prima plek om de pot te legen en het water aan te vullen.

We beginnen de toeristische route bij Playa Aguilar. We zijn vandaag de eersten die het strand betreden en Charlie vind het er heerlijk. Er stroomt zowaar zoetwater over het strand naar de zee. Ze geniet ervan. Wij genieten vooral van de ruwe kustlijn die dit deel van Noord Spanje te bieden heeft.

Niet veel later staat we bij Mirador la Atalaya. Links zien we Playa Aguilar liggen en rechtsaf begint een korte wandeling naar Mirador del Espiritu Sanctu. Het is een rustige vlakke wandeling over de prima verhard pad. We lopen tussen de eucalyptus bomen en naderen de kerk waar het uitzichtpunt naar vernoemd is. Vanaf het uitzicht punt kijken zowel op de zee als op een mooie groene vlakte.

We rijden door naar Mirador Vidrias. Ook hier worden we weer getrakteerd op prachtige rotspartijen en de ruwheid van de zee.

Laatste halte voor de lunch is Faro Cabo de Penas. Rondom deze vuurtoren zijn de kliffen ook weer adembenemend.

Lunchen doen we bij Casa Pelaez in El Pueblo. Het is even zoeken naar een parkeerplaats in het kleine dorpje, maar het lukt ons Vanry weg te zetten zonder een straat te blokkeren. We gaan zitten in het restaurant en genieten van een gemixte salade, zeebaars en zeebrasem. Heerlijk! De lokale cider erbij maakte het geheel af.

Met volle buikjes rijden we naar het verderop geleden Cascada La Mexona. Dit zou een waterval zijn die in de zee uitmondt. Of er water valt is natuurlijk de vraag. Zo nat is het hier de afgelopen periode niet geweest. We parkeren de auto en lopen het kleine stukje richting de waterval. We zien een beekje, wat een goed teken is. Als het beekje iets later droog staat maken we ons weer zorgen. Niet veel later staan we bij de waterval. Een kleine pisstraal sijpelt van de rotsen naar beneden. Het mag de pret niet drukken.

We lopen terug naar Vanry en rijden naar Mirador del Fitu. Het is iets na vijven als we onze slaapplek oprijden. Het is (nog) rustig op deze populaire plaats. Aan de ene kant zie je de zee. Aan de andere kant de Picos de Europa. We kiezen voor uitzicht op de bergen als het plotseling begint te regenen.

Na onze borrel, een restje pornstar Martini wordt het weer droog. Plots breekt ook zon door en krijgen we zowaar een regenboog voor onze kiezen. Wat een feestje!

We eten vandaag vissoep, bouillabaisse kun je het niet echt noemen, maar het is een prima maaltijd. De soep is gevuld met een ui, wat aardappel en garnalen. Het smaakt prima en houdt ons warm.

Na de soep doet Monique de afwas. De zon zakt achter de bergen en het wordt pikkedonker. Morgen gaan we de Picos in.