Je gaat bijna denken dat we op ‘vale gier spot’ vakantie zijn, maar nee hoor. Deze machtige vogels vliegen toevalligerwijs al dagen boven ons hoofd. Ook vandaag weer als je in het gebied van de Voltor Comú arriveren.
Dinsdag 28 oktober 2025. Soms vraag je je toch af in wat voor land je bent beland. Het scoren van een ontbijtje is toch vaak een lastige opgave in Spanje. Gelukkig hebben we nog een bak yoghurt in de koelkast en kunnen we met gevulde buikjes op pad.
We beginnen bij Embalse de Vadiello. Hier hebben we uitzicht op de bergpieken van El Puro, Pico de San Jorge en La Mitra (het vingertje rechts).
Na een korte trip nemen we nog een leuke foto van mij en Charlie. Dan pakken we Vanry om 1250 meter verderop te parkeren.
Vanaf de parkeerplaats start een wandelroute van zo’n zeven kilometer aldus het bord en de kaart van Monique. We hebben geen bereik om een goede route te downloaden en de accu van mijn horloge is nagenoeg leeg waardoor we niet zullen weten hoeveel we uiteindelijk gaan lopen.
Op goed geluk starten we aan de wandeling. Heel sporadisch staat er een richting aanwijzing. Als die er niet is lopen we braaf rechtdoor. Dat blijkt niet altijd het handigste om te doen als we een pad van zo’n 50% op klauteren. Zelfs Charlie lijkt dit wat gortig te vinden.
Uiteindelijk komen we boven en lopen we door het bos tot we bij een moeras komen. Weer een richtingaanwijzer! Rechtsaf naar Ermita de San Chines, nog 1,7 kilometer. We volgen het pad en klimmen en klauteren ons een weg door bos, langs richels en langzaamaan de kloof in. Terwijl we lopen spotten we gelukkig nog wel diverse gieren.
Wanneer we bijna denken dat we beter kunnen omdraaien arriveren we bij Ermita de San Chines. Dit is een afgelegen, in de rotsen uitgehouwen kluizenaarskapel.
We lopen hetzelfde pad terug, maar maken bij een kruispunt een klein foutje. Ditmaal is het eigenlijk in ons voordeel, want het bospad verandert al snel in een gravelweg. Als we deze uitlopen komen we terug waar we moeten zijn vertelt de kaart ons.
Na een slordige 9 kilometer lopen arriveren we voldaan bij de bus. Het is tijd voor de lunch. Vandaag pita’s met chorizo en kaas uit de grill.
Na de lunch rijden we weer verder. We verlaten de Sierra de Guarda om verder richting het oosten te rijden. We doen boodschappen bij de Mercadona van Barbastro. De hoogte van de parkeergarage was ook het hoogtepunt van onze supermarkt ervaring.
Onze laatste nacht in Spanje gaan we doorbrengen in het Vall Fosca in Catalonië. Om daar te komen rijden door de Serra del Montsec langs de rivier de Segre. Deze rivier veranderd op diverse plekken in een stuwmeer, maar de uitzichten over het geheel zijn zeker de moeite waard. Ook hebben we het geluk om hier de voltor comú, of te wel de Catalaanse Vale Gier, te zien vliegen.
Een stukje verder passeren we Jaciment d’icnites de la Carretera del Doll. Hier zijn weer dinosporen te vinden. De informatieplaquette vertelt ins dat het sporen van tussen de 72 en 65 miljoen jaar oud zijn.
We rijden verder naar de camperplaats van Tremp. Deze is echter zo treurig dat we nog iets langer doorrijden. We parkeren bij Barbacoas de La Pobleta de Bellvei. Dit ziet er beter uit.
Na een kleine installatie gaan we aan de borrel. Daarna volgt het diner. Vandaag tonijnsteak! Verder is het weer vroeg donker en koelt het snel af. Het zal wel een vroegertje worden vandaag. Charlie ligt in ieder geval al heerlijk te snurken!
