Een beetje regen is te doen. Een beetje wind is te prima. Een beetje kou is okay. Veel van alles is hel, de hel van Pinksteren!
Zaterdag 22 mei. De dag begint met een buitje. We blijven nog maar even liggen. Als we opstaan, zitten we droog onder de overkapte picknicktafel. We ontbijten stevig met heerlijke pannenkoeken.
Na het ontbijt, tussen de buien door breken we vlotjes de tent af. Alles is nu klaar voor vertrek, maar volgens de radar kunnen we beter wachten tot een uur of elf. Dat doen we en rond elf nemen we afscheid van onze gastvrouw en -heer en verlaten we de eerste Campspace.
We vertrekken, terwijl het nog regent, in de richting van Langbroek om daar kasteel Sandenburg op te fietsen. Geen onaardige plek!
We stoppen even voor een hele korte wandeling (lees 100 meter) door het park.
Na Sandenburg fietsen we gestaag door en bereiken landgoed De Wildeman. Ook niet verkeerd wonen lijkt me. Een paar kilometer verder slaan we rechtsaf de Lekdijk op richting Wijk bij Duurstede. Vanaf nu krijgt de regen hulp van de wind en de kou. Welkom op de hel van de Lekdijk.
De zeven kilometer die we tergend langzaam weten te overwinnen heffen hun tol. We zijn niet alleen nat tot op het bot, maar beginnen ook bijna bevriezingsverschijnselen te vertonen. Bijna dan hè! Vlak voor Wijk bij Duurstede is Monique het helemaal zat. ‘Gooi die fiets maar op de sloop’, schreeuwt ze uit.
Zulks doen we natuurlijk niet en in Wijk bij Duurstede kunnen we ons iets verwarmen onder een partytent. We krijgen warme drank en een lunch geserveerd. Na een uurtje bijkomen lijkt het droog te zijn en kunnen we verder.
We beginnen vol goede moed en bezoeken het lokale kasteel. Mooi hoor! En leuke paadjes en bruggetjes.
Net buiten het dorp schieten we de Lekdijk weer op en warempel, het gaat weer regenen. We vervolgen onze route en passeren het Amsterdam-Rijnkanaal om niet veel later weer over de Lekdijk te rijden. Uiteraard weer met regen, wind en kou. Voor ons loopt een hardloper die we niet ingehaald krijgen. Zo hard fietsen we nog. Uiteraard, is dat niet de bedoeling, dus met een duwtje in de rug passeren we de man en schieten we het pontje van Beusichem op.
Met de Lekdijk achter ons, besluiten we in een directe lijn naar Leerdam te rijden. Dat scheelt zo’n 15 kilometer op de geplande route, maar op is op.
We beginnen met een stukje Lekdijk, maar fietsen al snel dwars door Culemborg. Aan het eind van het dorp zien we een bordje Leerdam, 11 kilometer, dat geeft de burger moed!
Een stukje verder passeren we de A2 en af en toe zien we een stukje schaduw! Het weer gaat de goede kant op! We fietsen inmiddels langs de Culemborgse Vliet en het blijkt zeker geen slechte aanpassing van de route! Een leuk gebiedje met vele schapen die op koeien lijken.
Na het wiel van Brassa wordt de lucht blauwer. We zien zowaar af en toe de zon! Hierdoor is onze kleding droog, maar de schoenen blijven nat. We passeren Schoonrewoord en rijden zo Leerdam binnen. Hoppa, gehaald!
Als we Leerdam inrijden zien we een oliebollenkraam. Tijd voor churros, want de oliebollen zijn uitverkocht.
We fietsen het dorp in en halen droge schoenen voor Monique en, belangrijker, proviand! Dan rijden we snel door over de Diefdijk waar onze Campspace zich bevindt. Bij aankomst krijgen we direct te horen dat ze bewondering voor ons hebben en wordt een kop warme takke-thee (citroenmelisse) ingeschonken. Na wat uitleg is het tijd om de tent op te zetten en, niet minder belangrijk, een warme douche te nemen!
Dan is het tijd voor het avondprogramma. We eten pasta-pesto, drinken een drankje en steken een fikkie. Inmiddels regent het weer, maar onder een afdakje zit je prima droog. Tot morgen!
