We hadden het goede idee om een stukje te gaan fietsen toen we deze reis ruim twee jaar geleden bedachten. Of dat idee vandaag nog steeds goed was, lees je hieronder.
Vrijdag 7 oktober 2022. We slapen een keer lekker uit. Althans voor zover dat mogelijk was, want pal onder ons raam zit de plaatselijke dorpskroeg. Die ging door tot een uur of twaalf, toen werd er gestofzuigd en om een uur of zes kwamen de eerste gasten weer.
Evengoed is het een fijne tent en we ontbijten er. Uiteraard toast met ham en tomaat. Na het ontbijt vertrekken we naar de plaatselijke fietsenverhuur. Volgens de website en onze reservering zou hij om tien uur opengaan. Hij komt om half elf aankakken. De Spaanse dame die ook staat te wachten geeft aan dat mensen uit Andalusië nou eenmaal wat trager zijn. We krijgen onze fietsen en rijden de Via Verde del Aceita op. De Via Verde is een fietspad wat ze hebben gelegd over een oude spoorbaan.
We rijden in zuidelijke richting en stoppen her en der om te genieten van het Parque Natural de Subbetica. Het bestaat vooral uit heuvels en heel veel olijfbomen. Na een donkere tunnel, wat mooie bruggen (waar we niets van zien omdat we er bovenop rijden) arriveren we bij het eerste station. Het is Cabra en ze hebben leuke oude treinen staan. Verder is er niet veel te beleven.
Terwijl we wat drinken bij Cabra worden we ingehaald door de dame die ook bij de fietsverhuur stond. We zwaaien en passeren elkaar nu telkens om en om. Op een gegeven moment staan we naar dezelfde kloof te kijken. Wij nemen een koekje, zij een stuk kaas. Ze vertelt dat ze de kaas in een lokale winkel gekocht heeft en dat ze niet kon kiezen. De verkoopster gaf haar daarom drie stukken. We mogen mee proeven. Eerst een lekker stukje, dan een pittigere variant en als laatste een lichte variant. De eerste was het lekkerste, dus die mogen we nog een keer. Aardig mens! We geven een koekje als postre en fietsen weer door.
We fietsen verder en vlak voor Lucena komt de dame ons tegemoet. Ze zal de fiets vier uur gehuurd hebben. We zwaaien onze tijdelijke beste vriendin gedag en fietsen door naar het station van Lucena. Hier is een restaurant, en dus een drankje.
We hebben nu 25 km gereden en vinden dat het zo goed gaat dat er nog wel 9 bij kan naar het volgende station. We passeren nog meer olfijfbomen en fietsen gemakkelijk naar Las Navas de Selpillar. Hier hadden we al een restaurant gespot voor de lunch. En een lunch werd het! Een bord friet overgoten met cheddar, kroketjes van het huis en een gezonde salade. Gelukkig zijn we op die fiets.
Daar we nu op ons eindpunt zijn, is het tijd om terug te fietsen. We merken meteen dat we vooral gedaald hebben en nu vooral moeten stijgen. Heerlijk dat vals plat. Het eerste stuk terug naar Lucena is het zwaarst. De zon begint lekker te branden en de beentjes voelen zwaar van het gebrek aan vocht. Gelukkig is er een restaurant in Lucena waar we Fanta kunnen drinken. We krijgen er een stukje bloedworst bij geserveerd, maar dat slaan we af. Net geluncht.
We fietsen nu gestaag verder en komen kilometer voor kilometer dichter bij Cabra. Hier pauzeren we weer.
Ook het laatste stukje naar Duña Mencia gaat omhoog, maar we bereiken het probleemloos. We hebben nu 68,4 kilometer op vals plat gefietst. De eerste helft omlaag, de tweede omhoog. Maar het was leuk, gezellig en de moeite waard!
We rijden terug naar ons appartement om ons op te frissen. Dan doen we een drankje bij de lokale pub voor de deur. Het is er gezellig druk, de vrijmibo is kennelijk ook in Andalusië een bekend begrip.
Als het dan etenstijd begint te worden, komt de grootste uitdaging van de dag. We lopen naar het eerste restaurant. Gesloten. De tweede. Gesloten. De derde, een kilometer verderop. Gesloten. De vierde. Serveert geen eten vandaag. De vijfde, die van gisteren. Gesloten. Dan maar het enige overgebleven alternatief, de supermarkt en zelf koken. Om het het niet te moeilijk te maken, gaan we voor hamburgers. Ze zagen er al niet lekker uit in de winkel, en ze smaakten zoals ze eruit zagen. Wat een armoe!
En daarmee eindigen onze avonturen van vandaag. Hasta mañana!
