Als je ooit alle tinten groen wilt zien dier er mogelijk zijn, bezoek dan Abel Tasman National Park in Nieuw Zeeland.
Vrijdag 5 januari 2024. We beginnen de dag een tikje gehaast. Na een rustige en heerlijke nacht aan een kabbelend riviertje begint het net te regenen als we willen opstaan. We breken ons kampement snel op en rijden met lege buikjes weg van de camping.
Na een klein uurtje rijden arriveren we bij het Kohatu Flat Rock Cafe. We bestellen drankjes en twee Brekky Muffins. Heerlijk! Een beetje brood, een beetje aardappel en een beetje ei. Had deze dag beter kunnen beginnen? Na het ontbijt is er wat onduidelijk over de route. Sander wil rechtsom, Monique linksom. We besluiten de kortste route te nemen (linksom).
Al rijdende besluiten we naar de Ngarua Caves te rijden. Er zou een tour zijn om 11:00 uur, dus als we vlot zijn halen we die wel. Na een vlotte rit over heerlijke bergweggetjes arriveren we om 10:50 bij de grotten. De laatste plekken voor 11:00 zijn helaas wel net vergeven. We mogen om 11:30.
Om half twaalf mogen we de grot in. We waren zo slim om vooraan te gaan staan en hebben nu overal een prima en mensloos zicht. Het is een mooie grot met stalagmieten en stalagtieten. Ook hebben ze er botten van de Mao gevonden, een dinosauriër. Deze loopvogel, of uit de klauwen gegroeide kip leefde boven de grotten, maar vielen er regelmatig in. En tja, zie er dan nog maar uit te komen zonder zaklamp.
Na een interessante tour van 50 minuten klimmen we de grot uit en spoeden we ons aan de auto. We willen onze watertaxi van 13:30 immers niet missen.
We vliegen de berg weer af om niet veel later een volgende op te rijden. Weer keurig op tijd arriveren we in Marahau. Na het parkeren van de auto en het inchecken voor de taxi schieten we nog even het lokale winkeltje in. Een banaan en rijstcrackers zijn toch een prima lunch. We stappen de boot in en rijden vervolgens naar het strand. Niet veel later worden we te water gelaten om met een kleine omweg naar Anchorage te varen. De omweg brengt ons langs Split Apple Rock en een paar zeehonden.
Eenmaal in Anchorage stappen we van boord en begint onze wandeling terug. We hebben vandaag 12 km van het Abel Tasman Coastal Track voor onze kiezen. Maar voor we echt starten genieten we eerst van onze lunch. Rijstcrackers en droge worst die we nog hadden.
De wandeling is buiten het miezeren om prachtig. Wat krijgen we toch een hoop tinten groen te zien in dit regenwoud.
Monique bepaalt vandaag het tempo en ze heeft er flink de pas in! Met een heerlijk tempo lopen we over het pad langs afgronden, riviertjes en heel veel soorten varens. Af en toe pakken we ook nog een uitkijk over een baaitje mee.
Tijdens het lopen verbazen we ons over de verschillende types wandelaars die we treffen. Je hebt de professionals die hier een meerdaagse tocht lopen, de genieters en de mensen die liever goed gekleed dan goed voorbereid zijn.
Vlak voor het einde van onze ruim 12 kilometer durende tocht maak ik bijna nog de perfecte foto van een weka. Helaas ging het scherpstellen niet helemaal goed.
Terug bij de auto rijden we de laatste 300 meter van vandaag. De camping is om de hoek en toevallig parkeren we direct bij onze plek. We zetten de tent op en rusten wat uit. Vandaag hebben we weer een heerlijke pasta maaltijd.
