Puppies!

Kan een dag beter eindigen dan logeren op een truffelboerderij met een roedel Cocker Spaniël pups?!

Vrijdag 2 mei 2025. Het was een prima nacht, maar zoals iedere dag moeten we toch een keer ons nest uit. Ditmaal rond een uur of acht. Daar we geen ontbijt hebben is het een kwestie van opruimen en vertekken.

De eerste stop wordt Orvieto, de tip van Salomé. Als we er naartoe rijden, pakken we eerst een goed uitzichtpunt over het stadje wat ligt op een tufsteen plateau.

Parkeren is een eitje. De garage is 210 cm hoog, wij net iets minder. Past precies!

Na een hoop trappen komen we boven in het stadje aan. De eerste stop is een pasticceria. Koffie en taartjes als ontbijt, perfect!

Net gevulde buikjes beginnen we aan het stadje. Het kan Monique allemaal niet echt bekoren. Het is gewoon anders dan wat we al gezien hadden in Toscane, maar zeker niet lelijk. Wel druk met auto’s en mensen. Dat haalt wel de charme wat naar beneden. We bezoeken de dom (die niet normaal op de foto wilde), kleine straatjes en het fort.

Na de tegenvallende Romeinse opgraving lopen we buiten het stadje om terug naar de parkeerplaats. De wandelroute hier is lekker rustig en bevalt ons prima.

Vlak bij de auto zien we dat Charlie een nieuwe roeping heeft gevonden en een restaurant is begonnen. Ik denk dat ze zelf haar beste klant is.

Nadat we Orvieto verlaten hebben rijden we richting Bagnoregio. In de veronderstelling dat dit gewoon een dorpje is, rij ik erheen. Als ik zie dat de parkeerplaats in en buiten het dorp vol zijn kom ik daarop terug. Monique heeft een laat maar gevoel, maar daar komt ze niet mee weg. Wat is er hier zo bijzonder vraag ik me af. De overflow parking biedt uitkomst. We vullen de meter en lopen naar Bagnoregio. Geen flikker te doen, blijkt dat we naar het afbrokkelende dorp verderop moeten lopen.

Civita, het sterfende dorp ligt op een berg die afbrokkelt. Nog even en het dorp brokkelt mee. Maar goed dat we er vandaag zijn met die grote hoeveelheid Italianen. Begrijpelijk, want als ze te lang wachten is het weg. Overigens is het wel heel mooi.

We kopen een entreekaartje en lopen de brug op en het dorpje in. We passen er nog net bij. We lopen een stukje en kopen twee broodjes bij de broodjeszaak. Deze eten we op op een heerlijk rustige binnenplaats gevuld met schaduw.

Als we het eindpunt van het stadje bereikt hebben en een foto genomen hebben van het magnifieke uitzicht lopen we weer terug. Het zijn 2500 lange meters in de brandende Italiaanse zon. Charlie is blij met de puppen bars die ze onderweg tegenkomt.

De laatste activiteit vandaag zouden de Tuinen van Bomarzo moeten worden. Als we daar echter voor de deur staan, staat er dat Charlie niet welkom is. Dat betekent gelijk dat wij niet welkom zijn en we rechtsomkeert maken. Op naar Agriturismo la Montagnola.

Het laatste stukje van de rit is pittig. Stijl, smal en soms wat gravel, maar we geraken er. De hostess rijdt achter ons en heet ons van harte welkom. We mogen zelf weten waar we Vanry plaatsen. Na wat geschuif heen en weer hebben we een soort van rechte opstelling gecreëerd.

Het mooie aan deze Agriturismo is dat het een truffelboerderij is waar ze met Cocker Spaniëls naar de truffels zoeken. Er loopt dus een roedel pups rond. Charlie vindt het maar zozo, maar ik ben verliefd.

We genieten heerlijk van de middagzon en een glas wijn, hammetje en olijven. La dolce vita ofzo. Vlak voor we gaan koken komen de andere gasten hier terug van hun wandeling. Het is een Belgse die met een Italiaan getrouwd is. Ze geven ons de tip om richting Basilicata te gaan. Prachtig en stukken rustiger dan alles rondom Rome en Toscane.

Wanneer we koken komt een van de pups ons gezelschap houden. Charlie wil deze wel mee naar huis nemen.

Na het eten genieten we van de koffie en de zonsondergang. Morgen weer een dag! Oh ja, we hebben besloten de tip over Basilicata ter harte te nemen. De komende dagen rijden we dus nog verder die laars in.