Mooi hoor zo’n roze vogel die op één pootje staat. Nog mooier is die vogel als hij aan komt vliegen en al remmend over het water kan lopen. Jezus is er niets bij.
Donderdag 30 oktober 2025. Monique begint de dag met een muffin douche. Dat is het risico van mij laten lachen als ik een net te grote hap in mijn mond gestoken heb.
We verlaten de camperplaats en starten bij Fournil Bio de Luc, de biologische bakkervan Luc-sur-Aude. We scoren wat amandelcroissants, tartelletjes en koekjes. Heerlijk!
Dan rijden we door richting E.Leclerq. Wat een verademing is zo’n Franse hypermarché toch! We gaan met een klein lijstje naar binnen en gaan met meer dan we kunnen tillen naar buiten.
Volgende halte is de citadel van Carcassonne, beroemd om haar dubbele stadsmuren en sprookjesachtige torens. Van een afstandje bekeken in het inderdaad prachtig, maar binnen de muren zie je daar minder van. Het is erg toeristisch en zelfs voor de tijd van de dag en de tijd van het jaar erg druk. Evengoed vermaken we ons prima met de schutputjes en het terras in de zon.
Na het bezoek aan de vesting zelf, gaan we op zoek naar een uitzichtpunt waar we het geheel goed kunnen overzien. Google helpt weer lekker mee en stuurt ons door te smalle eenrichtingsstraatjes. Uiteindelijk vinden we een mooi plekje.
Het is inmiddels tijd voor de lunch. Dit doen we bij Telle mère, tel fils… in Barbaita. Ik ga voor een pizza Quack Quack en Monique voor de steak tartaar. Mijn pizza is hemels… eendenborst en eendenlever op een pizza… Jam!
Als we dit hebben verorberd gaan we over op het dessert. Monique neemt de crêpe, ik de profiteroles. Ook zalig!
Next up zijn de flamingo’s. Deze vrolijke roze units spotten we in de zoutmeren van Peyriac-de-Mer. We parkeren de bus en lopen een rondje om en door het meer. We spotten diverse flamingo’s, met als hoogtepunt een groepje dat net aan komt vliegen. Nu zie je hun roze lichaam pas echt goed!
Als we weg willen rijden zal het eens geen Zwitser zijn die de boel blokkeert. Ik neem lekker de tijd om uit het parkeervak te rijden, de man wacht maar even. Als we zonder schade de parkeerplaats uitrijden verplaatsen we ons richting Salin de reprise. Onderweg spotten we nog diverse flamingo’s. Het Salin zelf is prachtig roze.
Het is een prettige bijkomstigheid dat we staan geparkeerd op de parkeerplaats van een zouthandelaar. We slaan wat nieuwe Fleur de Sel in.
Dan door naar de finish (ook wel de meet genoemd) van vandaag. Dit is Domaine de la Conseillère. Bij deze wijnboer mogen we gratis overnachten en mogen we ons om zes uur melden voor een proeverij. Ook hebben ze twee leuke pups.
We installeren Vanry en nemen voor een bescheiden vijf euro per persoon een warme douche. Om zes uur melden we ons voor de proeverij. We zijn alleen en beginnen met een Dans la Bulle, of te wel een bubbeltje. Lekker! Na de witte volgt een roze. Dan een witte wijn. Lekker! Inmiddels is er ook een Frans stel aangesloten. Het duurt niet lang voor ze ons inhalen.
Nu volgen er zeven rode wijnen. Monique vindt ze niet allemaal smerig. Dat is een goed teken! Ik app mijn moedertje of ze ook wat wil hebben en besluit een verrassingsbox voor haar samen te stellen.
Na de proeverij volgt de tasting plate. Ook niets op af te dingen. Daarna komt de rekening en laden we drie dozen wijn in. Het is maar goed dat we deze niet nog weken in de bus moeten bewaren.
Daarmee komt ook deze dag ten einde. Al genieten we in de bus nog wel van onze tartelletjes.
