Bij mooi weer gaan we kamperen. Nou dit weekend is prachtig. Veel zon en goede temperaturen. Kortom, perfect voor een weekendje Noord-Holland.
Vrijdag 18 September 2020. Ik neem last minute de middag vrij zodat we lekker vroeg naar het westen kunnen rijden. Even bellen naar de geplande camping in Heemskerk brengt een teleurstelling. Hij blijkt vol te zijn. Dan plan B in Driehuis. Daar is nog plek en rond half twee vertrekken we.
Onze eerste stop is de tuin van Fred (pa van Monique). We moeten een wilde gieseman perenboom afgeven. We roven wat bramenjam en tomaatjes mee en rijden door naar Driehuis. Daar checken we en zetten we onze tent op op de rand van het zonnetje.
We parkeren onze stoeltjes in de zon en schuiven steeds iets verder op naar het oosten. Met een klein drankje in de hand is dat ook prima te doen. Als rond half zeven de zon volledig weg is, beginnen we aan de maaltijd. Deze wordt gevolgd door een wandelingetje door het naast gelegen park.
Heel toevallig eindigt de tocht bij het Ijspaleis. Monique neemt een hazelnoot gebakje, ik een hoorntje.
Na het wandelingetje wordt de rust op onze veld verstoort door drie mannen met veel kinderen. De drie mannen waren met hun zeven dochters druk in de weer om alles op te zetten, in te richten en in goede banen te leiden. We genieten van het knokken met stokken, nemen nog een drankje en liggen er vroeg in.
Zaterdag 19 september 2020. De dag begint met verse croissants van de bakker en de jam van Fred. Dan op naar het verjaardagspartijtje van Kaatje. We passeren een tweetal huizen waar Monique gewoond heeft.
Heerlijk rustig zo’n Corona feestje, met zes gasten is de eerste sessie goed te doen. Iets na twaalf gaan we terug naar de camping.
Niet veel later zitten we op onze fietsjes door Nationaal Park Zuid-Kennemerland. We beginnen in IJmuiden en schieten zo door langs het Vogelmeer naar Parnassia. Het is er druk en mensen vinden het niet vanzelfsprekend om even ruimte te maken. Ineens weet ik weer een van de redenen waarom hier fietsen niet leuk is.
We vervolgen de weg via de boulevard tussen Bloemendaal aan Zee en Zandvoort. Halverwege stoppen we voor een portie kibbeling. De kibbeling is geheel volgens verwachting net goed genoeg om niet slecht te zijn.
We besluiten nog even op het strand te gaan zitten en maken een Zeefie.
Dan volgt een korte speurtocht door Zandvoort naar het pad wat ons door de duinen richting Bloemendaal leidt. We vinden het en fietsen op ons gemakje door. We pakken de weggetjes door het nationaal park en voor we het weten rijden we weer over dezelfde weg als waar we begonnen. Dat is ook direct de tweede reden waarom fietsen in deze streek niet bijster leuk is.
Na de tocht ploffen we in het uiterste hoekje van het tentenveld neer. Hier hebben we het langste genot van de zon. De man wiens tent er in de buurt staat vindt het niet leuk en maakt een domme opmerking. We negeren het. Hij gaat in zijn tent liggen om vervolgens weg te gaan en pas tegen bedtijd terug te komen. Wat was het probleem?
In de zon genieten we van een drankje, een ijsje, een nootje en elkaar. Als de zon weer helemaal weg is verhuizen we terug naar de tent om te genieten van onze collectie tapas. Na het eten nog een wandelingetje over Landgoed Beeckesteijn. Dan nog een drankje en zo hup het bed in.
Rond een uur word ik wakker van een bak herrie. Ergens is een feestje aan de gang. De doffe dreunen van de oersaaie muziek houden me nog even wakker. Tegen half twee is de politie ter plaatse en is het illegale dancefeest over. Het bleek in Beverwijk te zijn geweest.
Zondag 20 september 2020. Vandaag begint met het opruimen van de tent. Dan een ontbijtje om vervolgens de tent af te breken. Als we het kampeerterrein verlaten horen we één van de drie mannen met veel kinderen zeggen dat we wel heel vlotjes weg waren. Geen kinderen, dat scheelt zeeën aan tijd.
We rijden nog even langs Fred en Marja voor een kop koffie om vervolgens het westen weer achter ons te laten. Blij dat we daar niet meer wonen. Wat een herrie, drukte en egoïsme.
