Wat een heerlijk warme dag hebben we vandaag voor de boeg, het lijkt een prima idee om vanmiddag even naar de glasfabriek te fietsen.
Donderdag 22 juli 2021. De dag begint rustig. We ontbijten en besluiten daarna even het lokale bos in te wandelen. We schieten linksaf het verharde pad op en als dat eindigt gaan we rechtsaf het bos in op een karrespoor.
Het karrespoor begint prima, maar al snel blijkt komen we bij een ravijntje. Uiteraard geen reden om om te keren. We zetten onze beste beentjes voor en klauteren naar beneden en weer omhoog.
Een klein stukje later mogen we nog een keer. Eerst naar beneden, dan weer omhoog. Monique geniet ervan op haar sandalen. Ze is een echte explorer! Niet veel later staan we weer op het verharde pad en lopen we het bos uit richting de camping.
Op de camping lezen we een boekje en lunchen we wat voor we ons prepareren voor onze fietstocht naar de glasfabriek in Passavant la Rochere.
De fietstocht begint met een flinke klim richting Demangevelle. Gelukkig is het niet heel warm, slechts een graad of 29. Na de klim dalen we af naar het fietspad langs het Canal des Vosges. Langs het kanaal kunnen we heerlijk vlak en grotendeels in de schaduw fietsen.
Het vlakke stuk eindigt met een kort klimmetje van 10% om ons vervolgens weer vlak richting Passavant te brengen.
Vanuit daar fietsen we door richting de glasfabriek. Voor we daar arriveren doen we nog een snel drankje bij Chalet du Lac, een restaurant aan een meertje. De dame van dienst heeft kennelijk een flink glas azijn op, want echt vriendelijk is ze niet.
Niet veel later parkeren we bij de Glasfabriek. Dit is de oudste van Frankrijk. We zien pallets vol glas staan wat geleverd moet worden in Amerika, Zuid-Korea en Leerdam. Ze zullen wel iets goed doen. We beginnen met de toeristische tour waar we de glasblazers aan het werk zien. Mooi, werk, maar erg warm denk ik.
Na de rondleiding schieten we de winkel in. In de aanbiedingenhoek zien we wat leuke schaaltjes en kaarsenhouders. Even afrekenen en dan weer verder met onze fietstocht.
We fietsen nu richting Corre. Dit blijkt iets heuvelachtiger dan de heenweg, maar een kniesoor die er wat van zegt. Het levert in ieder geval een mooi uitzicht op.
In Corre schieten we het fietspad langs het kanaal weer op om vervolgens bij Demangevelle te beginnen aan de zwaarste klim van de vakantie. Wat een hufter is dat. Lang, stijl en in combinatie met de warmte niet erg plezant.
Na 35 kilometer arriveren we weer op de camping. Daar is het tijd voor een douche, drankje en pizza! Herman heeft en paar pizza’s gehaald en weet ze feilloos met Jacqueline uit te delen. We zitten aan tafel bij een Nederlandse heer die een Duitse dame aan de haak geslagen tijdens een ‘we zijn er bijna’ reis. Het zijn gezellige mensen en tegen een uur of tien lopen we terug naar de tent.
