Toscaans Trio

En trip door Toscane kan natuurlijk niet zonder het bezoeken van wat Toscaanse dorpjes en steden. Vandaag bleek wel dat de dorpjes leuker zijn dan de steden. Nadat we Pisa al genegeerd hadden, gaat dat ook zeker met Florence gebeuren.

Woensdag 30 april 2025. Na een rustige en goede nacht slaap op het erf van Pepe staat Monique toch weer wat te vroeg naast haar bed. We doen evengoed kalm aan en rijden rond negen uur weg richting Volterra.

Nadat we Vanry geparkeerd hebben lopen we het dorpje in via Porta all’ Arco. Het is nog heerlijk rustig en stil.

Na een rondje gelopen te hebben strijken we neer bij Dulceria del Corso. Tijd voor koffie en ontbijt. Vandaag cornetti met pistache en chocolade. Heerlijk! Charlie krijgt onderwijl ook genoeg aandacht en liefde.

Na het ontbijt lopen we nog een rondje en passeren we het uitzichtpunt over het Romeinse Theater. We merken nu wel dat de wereld wakker aan het worden is, het is allemaal wat drukker aan het worden.

Onze tweede stop vandaag wordt San Gimignano. Dit dorpje staat bekend om de wedloop van hoge torens. Hoe hoger je kon bouwen, hoe rijker je was. Voor we het stadje inrijden spot ik nog een mooi uitzichtpunt over het stadje.

Parkeren gaat hier ook weer prima en dat vieren we met het taartje wat ik nog in Volterra wist te scoren.

We lopen het stadje in en merken dat het wat toeristischer is. Ze komen hier met busladingen vol. Het is dan ook wel een uniek dorp. De oude heren wisten elkaar wel de loef af te steken met hun torens.

Na ook hier een rondje gelopen te hebben strijken we neer op een terras voor wat verfrissing. De temperatuur begint toch op te lopen inmiddels. Als we ons drankje ophebben halen we op de markt alvast wat groenten voor vanavond. Daarna verlaten we San Gimignano.

De volgende activiteit vandaag wordt het Sentierelsa Trail. Volgens Google de mooiste wandeling van Toscane. Helaas is de pizzeria bij de start gesloten wat onze lunch beperkt tot een broodje to go van het naast gelegen café. De wandeling is mooi, Charlie vindt het zelfs geweldig. Het duurt niet lang over ze gaat tot buikdiepte de rivier in.

We volgen het pad langs de rivier en passeren enkele lage watervallen. Na een stuk gelopen te hebben beginnen we aan de lunch. Prima broodjes, maar een verse pizza was beter geweest.

Na de broodjes lopen we nog een klein stukje verder, maar daar het toch een beetje riekt langs de waterkant besluiten we terug te gaan en in Siena een ijsje te gaan eten.

Als we in Siena een parkeerplaats zoeken blijkt dat een flinke opgave. We vinden de camperparkeerplaats aan de rand van de stad te ver lopen en na een rondje langs het centrum blijkt dat P1 met max 200 cm net te laag is voor onze 205 cm. Evengoed voel ik dat het geluk vandaag aan mijn zijde staat en we gaan dan ook terug naar het centrum. Als ik voor een stoplicht sta, zie ik een auto een parkeervak uitrijden. Het is amper groen of ik steek het dwars over kruispunt zo het vak in. Zo, die staat! Blijkt het nog een gratis parkeerplaats te zijn ook.

Vanaf de parkeerplaats lopen we Siena in. Mooi stadje hoor, maar afgeladen vol. We beginnen met een speurtocht naar de Bialetti winkel. Hier scoor ik een nieuw koffiezettertje in de Itialaanse tricolores. Onderweg naar de winkel hebben we natuurlijk al flink wat bezienswaardigheden gespot.

Met mijn nieuwste aanwinst op zak lopen we naar de dom. Op zich een prachtig gebouw, maar het doet me meteen herinneren waarom ik een kleine 30 jaar geleden Florance zo verschrikkelijk vond. Allemaal pracht en praal en tierelantijnen, zelfs tot in de kleinste details. Bah! Wat is er mis met soberheid? Op het plein drinken we een frisje. Charlie kruipt, terwijl wij genieten van ons drankje, op schoot van haar nieuwe beste Italiaanse vriendinnetje. Na wat kusjes over en weer tussen Charlie en het meisje besluiten we ons Toscaans Trio af te sluiten. Na Volterra, San Gimignano en Siena hebben we wel genoeg stenen gezien.

Nadat we boodschappen gedaan hebben, bel ik camping Podere Cancelli. De dame die ik spreek zegt dat we geluk hebben, er is net een annulering waardoor we kunnen komen. Terwijl we er naartoe rijden leest Monique dat je er normaliter maanden van te voren moet reserveren.

Tijdens de borrel maken we plannen voor morgen. Een typisch Toscaanse weggetje, een tip van Salomé en kamperen aan een meer. Oh, en hopelijk ergens een wasje. Om geen buil te vallen regelen we alvast een noodvriendje.

De maaltijd, cavallo nero met pasta smaakt heerlijk. Zeker met het uitzicht wat we genieten.

Na de maaltijd gaan we in chill modus. Even afschalen en bijkomen van het Toscaanse Trio.