Zondag 13 augustus 2017. Om exact zes uur wordt ik gewekt door de klokken van de Grote Kerk in Deventer. Een beetje jammer!
Rond half acht ben in de tent beu en begin ik met het opruimen. Best lastig in een tent waar je net kunt liggen, maar zitten al geen optie is. Evengoed lukt het me alles weer op de fiets te binden en iets na achten begint de tocht naar het westen.
Ik begin met een stukje langs de IJssel, maar dat wordt snel vervangen door boeren gebied. Ik passeer dorpjes als De Vecht, Beemte Broekland en Wenum Wiesel. Alles is uitgestorven, denk dat men zich aan het voorbereiden op de dienst van tien uur.
De route richting het westen vervolgt zich door de Veluwe. Een mooi onverhard bospad stelt me in staat mijn fiets ook even zo te testen. We houden ons kranig!
Na het bospad passeer ik Kasteel Staverden. Een kleine detour is het gevolg. Een best aardig optrekje, alleen jammer dat de brasserie nog geen koffie serveert om half tien. Wat een gemiste kans weer!
Ik rij weer verder en passeer de Puttense Heide, Putten en allerhande andere dorpjes. Opmerkelijk is dat in al deze dorpjes het zondagse leven om tien uur in slechts één gebouw afspeelt. Ook opmerkelijk was dat de vrouwen allemaal een hoedje droegen, het leek wel Prinsjesdag.
Na Putten volgt Nijkerk waar ik rechtsaf sla en Flevoland binnen rijdt. Wat volgt is een fietspad van ik denk een kilometer of 25 wat nagenoeg kaarsrecht is. Ja natuurlijk zit er her en der een bocht en wordt bos afgewisseld met dijk, maar het is uiterst saai. Gelukkig waait het niet al te hard.
Na de polder volgt Muiden. Ja, wederom een kleine detour om het Muiderslot te aanschouwen. Ik dump mijn fiets zo dichtbij als mogelijk en loop er naartoe. Prachtig, foto en weg. Voelt toch niet comfortabel je fiets waar al je spullen opzitten onbeheerd achterlaten.
Na Muiden rij ik richting Amsterdam en vervolgens dwars door Amsterdam. Een bijzondere ervaring, want kennelijk rij ik met bepakking aanzienlijk sneller dan de Amsterdammers zelf. Tot mijn verbazing sta ik ineens op de Dam. Dit is het moment om een lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. Een selfie op de Dam! Als toerist mag het, dus het kon.
Na deze schitterende foto passeer ik Amsterdam West, rij ik door de Tuinen van West, Halfweg en Spaarnwoude. Na ruim 125 km arriveer ik thuis.
Wat een fijn weekend! Fysieke uitputting en mentale rust. Meer had ik niet nodig!
