We hebben een rustige dag voor de boeg. De auto blijft waar hij staat en toch verkennen we de buurt.
Vrijdag 1 september 2023. We zijn wat vroeg wakker, maar dat drukt geen enkele pret. We beginnen met een klein rondje met Charlie waarna we ons brood ophalen. Dat levert gelijk wat commotie op. De camping eigenaresse had afgelopen woensdag ergens gehoord dat ik Bob heette, en had het brood voor Monique en Bob samengevoegd. Nou Bob is gewoon een aardige Fransoos hier een paar plekken verderop.
Na het ontbijt lopen we richting Ambialet. We passeren de sluis en treden het dorpje binnen. We volgen de Sentier du Patrimoine. Deze wandeling brengt ons als eerst naar het kruis op de berg.
Na het kruis lopen we verder naar de top van de berg waar een kerk staat. Hier geen bordjes verboden voor pups, dus Charlie neemt even een kijkje. Ze vindt er, net als ik, niets aan. Hoogtepunt is een stukje glas-in-lood.
Na de kerk lopen we de berg weer af. Ditmaal mogen we buitenom via de weg wat een hoop geklauter scheelt. Terug in Ambialet drinken we bij het dorpscafé een verfrissend glaasje verse jus. We besluiten straks in dit café te gaan lunchen.
ALs het drankje op is, lopen we buitenom terug naar de camping. Bij de lokale epicerie haal ik nog snel een potje honing en vijgen jam. Na zo’n 8 km arriveren we terug op de camping waar we een half uurtje uitrusten.
Na dat half uurtje rust, lopen we dezelfde route nog een keer naar Ambialet. Nu gaan we alleen direct op ons doel af: de lunch in het dorpscafé. We bestellen twee salades en smikkelen deze rustig op. Als dessert nemen we een Voyage Exotique. Een lekkere ijscoupe die we delen.
Na de lunch pakken we de korte route terug naar de camping waar we onze zwemkleding aantrekken en de Tarn induiken voor wat verkoeling. Charlie vind het wat spannend, maar toch ook fijn. Samen zwemmen met de pup, wat een belevenis!
Na het zwemmen rusten we lekker uit op het terras van de camping waar we uiteraard genieten van een tartelletje.
Dan wordt het tijd voor een verfrissende douche en wat ontspanning voor de tent. Bij die ontspanning vandaag geen chips, maar een klein kaasplankje. Ook lekker!
Tegen de klok van zeven lopen we terug naar het terras. Vandaag staat het legendarische trio van vis op het menu. We nestelen ons aan tafel en komen naast een ouder stel te zitten. Na ongeveer vijf minuten hebben we allebei het idee dat we naast de oudere versie van onszelf zitten. Hij houdt van ratten en zit vol kattenkwaad. Zo oud worden en jong blijven lijkt ons heerlijk. De vis smaakt prima, de buikjes worden gevuld. We hebben weer een prima avond!
