Nu de lente echt in de lucht hangt wordt het tijd om de moestuin echt aandacht en liefde te gaan geven. Dit weekend (en de weekenden ervoor) zijn we daar druk mee geweest.
Begin Maart 2024. Langzaam aan wordt het huis een soort kraamkamer van ontspruitende plantjes. Iedere vensterbank staat inmiddels vol met pepers, paprika’s, tomaten of aubergines. De een komt net kijken, de ander is al verspeent en staat te popelen tot het echt warm begint te worden.
Zaterdag 16 maart 2024. De dag begint met het ophalen van de laatste stoeptegels die om de kas moeten komen. Vorig weekend had ik al een mooie partij opgehaald, maar helaas waren dat er net een paar tekort. Gelukkig kan men die dingen aan de straatstenen niet kwijt en kun je ze altijd wel ergens gratis afhalen.
Na het sjouwen van de tegels hangen we de aanhanger van de buurman achter onze wagen en rijden we naar de milieustraat. Daar mogen we na een kleine mondelinge woonplaatscontrole onze aanhanger vullen met compost. Het meeste tijd zijn we kwijt met het achteruit inparkeren van dat ding. Als het eindelijk is gelukt zeg ik tegen de mannen die vermakelijk stonden te kijken dat ik die cursus nooit gevolgd heb. Met een bijzonder handige aardappelriek gooi ik de aanhanger vol en voor we het weten staan we weer thuis. We laden uit en gooien onze moestuinbakken vol met een goede laag van het zwarte goud.
Omdat nog niet alle bakken gemaakt zijn, moeten we een deel van de compost tijdelijk even opslaan. Als de aanhanger leeg is, rijden we nogmaals naar de milieustraat en nu mogen we meteen doorrijden. Met nog een volle bak rijden we weer terug naar huis. Daar beginnen we met het aanleggen van de volgende bak. Het is een zwaar klusje om die opsluitbandjes eerst te versjouwen en daarna in te graven, maar het geeft wel voldoening. Als de bak klaar is beluchten we de grond met de woelvork en daarna mogen we weer met compost gaan sjouwen.
Zondag 17 maart 2024. Met frisse tegenzin begin ik aan de voor nu een-na-laatste moestuin bak. Dat zijn weer twaalf bandjes van 28 kg per stuk van de oprit naar de moestuin. Het steekwagentje wat we er voor gebruiken begint het ook inmiddels ook een zwaar klusje te vinden. Ik graaf ze weer in, belucht de grond en gooi er een laag compost op. Ik ben er wel klaar mee voor vandaag, maar Monique weet me te motiveren de laatste bak ook nog te maken.
Dit keer geen vijf bij één meter, maar vier bij twee. Evengoed 336 kg beton wat versjouwd moet worden. Gelukkig is Monique de beroerdste niet en ze loopt zes keer op en neer met twee bandjes per loopje. Ondertussen gooi ik ze de grond in en hebben we dit klusje samen zo gepiept. De rabarber die er al stond, staat toevalligerwijs precies op de juiste plek. Alsof we het vorig jaar al wisten.
Nadat we wat hebben opgeruimd besluit ik nog even een oppottafel in elkaar te flansen. We hebben immer pallets en hout genoeg. Een beetje sjouwen, een beetje zagen een beetje schroeven, maar dan heb je ook wat. Na de lunch sluiten we de dag af met het zaaien van wortels en het voorzaaien van wat bloemen.
Inmiddels begint het dus weer ergens op te lijken. We hebben inmiddels de knoflook, uien, raapstelen, snijbiet, winterpostelein en wortelen in de volle grond staan. Naast de vaste planten als aardbei en rabarber een mooi begin voor hopelijk een goed geslaagde oogst.
