Ontbijt in San Marino, lunch in het alternatief van het alternatief voor Venetië en dineren in een wijngaard. Klinkt als een prima reisdag.
Dinsdag 13 mei 2025. Na een goede nacht verlaten we de camping. Volgens goede camper-etiquette nemen we hartelijk afscheid van de Nederlanders met wie we gisteravond ongeveer drie minuten hebben staan kletsen bij de vuurvliegjes.
Daar San Marino letterlijk op een steenworp afstand ligt wil ik daar gaan ontbijten . Het gaat mogelijk ten koste van een bezoek aan Chioggia, maar dit ministaatje moet je toch eens in je leven bezocht hebben. We parkeren bij P11 en nemen vanaf daar de kabelbaan de stad in. Charlie moet haar snepbandje om, maar mag gratis mee. Ze vindt het niets.
Als we San Marino inlopen is het mistig, maar droog. We passeren een aantal souvenir winkeltjes, het assortiment is veelzijdig. Van kerstornamenten tot pistolen. Ze verkopen alles. We lopen een stukje de stad in en passeren allerlei mooie gebouwen en oude muren.
Ontbijt! Daar kwamen we voor, het was even zoeken maar er is een plek die cornetti en koffie verkoopt. Bij het afrekenen stoot ik per ongeluk de tas van een dame op de grond. Ze kijkt heel boos, maar dat is haar probleem.
Na het ontbijt begint het te regenen. Iets waar we niet op zijn voorbereid. We maken ons toeristische rondje nog wel af, maar de mist haalt wel alle vergezichten op de oude kastelen en torens weg. Zonde!
Daar her er niet naar uitziet dat het droog wordt, besluiten we naar de bus te gaan. Maar eerst willen we nog een souveniertje halen. We twijfelen tussen een Glock en een kersthanger van de Gremlins. Het is een Gizmo geworden.
Inmiddels rijkelijk nat komen we exact op tijd aan voor de kabelbaan terug naar beneden. Charlie moet weer haar snepbandje aan. Na een sprintje zitten we weer droog in Vanry.
Vandaag wordt verder een reisdag. We gaan echt een stuk naar het noorden. Enerzijds omdat we toch een keer naar boven moeten, anderzijds omdat we de zon zoeken.
We rijden eerst naar naar Comacchio. Langzaamaan begint de zon weer te schijnen. De route gaat langs Valli di Comacchio, een brakwater meer. Onderweg spotten we diverse flamingo’s.
Comacchio oogt Venizaans. Als Chioggia het alternatief voor Venetië is, dan is dit het alternatief voor Chioggia. Het heeft grachten, bruggen en oude gebouwen. De Ponte dei Trepponti is de hoofdattrachtie. Het zijn eigenlijk drie bruggen in één. Het stadje is verder aardig, niet te groot, niet druk en ze hebben restaurants die open zijn.
We strijken neer bij Osteria La Barcaccia, in 2018 nog bekroond door Michelin aldus de plaquette naast de deur. Dat beloofd veel goeds. We bestellen allebei een bord pasta. Ik met lokale paling, Monique met coquilles.
Na de lunch lopen we nog even naar het meer, maar dat is niet wat. Precies op tijd stappen we in de bus, want de regen komt weer met bakken uit de lucht vallen.
We rijden in de richting van Venetië. De autostrada is helemaal gevuld met vrachtwagens. Nergens in Italië hebben we het zo druk gezien. Monique probeert onderwijl een klein dutje te doen.
Na een lange rit arriveren we in Valdobbiadene, de bakermat van de Prosecco. Onze gastheer is vandaag de eigenaar van Azienda Agricola La Casa Vecchia. Als we vragen naar de Prosecco proeverij, zegt hij dat hij daar niet in doet. The real shit heet Valdobbiadene. Prosecco is inmiddels de rotzooi die je overal ter wereld voor een appel en een ei kunt kopen.
De proeverij is top. We beginnen om rond kwart over vijf en ruim twee uur later zitten we nog steeds te pimpelen. De extra dry en sect zijn de lekkerste. Voor slechts 2 euro per glas kun je dat spul blijven drinken.
De proeverij gaat automatisch over in een maaltijd. We eten vandaag onze restjes vleeswaar en wat kaas. Kortom een borrelplank. Uiteraard vergezeld met nog wat van die heerlijke bubbels.
Met een vol buikje besluiten Charlie en ik nog even de wijngaarden in te lopen. Het is prachtig, Charlie gebruikt haar anderhalve seconde aandachtsboog om even lief te kijken tijdens een fotoshoot.
En daarna is het tijd voor koffie en ontspanning. Morgen rijden we de Dolomieten in. Hopelijk blijft het droog.
