Langs water en steen

Vandaag heb ik Copilot gevraagd een blog te schrijven in mijn eigen stijl. Deze wordt beschreven als persoonlijk, sfeervol, met oog voor natuur, eenvoud en verwondering. Buiten dat klopt er geen hout van het verhaal, daarom toch mijn eigen versie.

Vrijdag 22 augustus 2025. De dag begon met koffie uit het glazen yoghurtpotje dat ik uit Italië heb meegenomen. Heel duurzaam! Het ontbijt was een Luikse wafel aangevuld met eieren met spek.

We gaan voor de Ninglinspo, de enige bergrivier van België. We wandelen een kilometer of drie langs de rivier. Nou ja, wandelen is soms meer klauteren en hopen dat we nog goed lopen.

Charlie maakt het allemaal niet uit. Ze vindt het prachtig! De stenen zijn soms wat te glad en als ze dan plots iets verder in het water komt dan gehoopt weet ze toch weer snel de vaste grond onder haar pootjes te krijgen.

Na de drie kilometer begint deel twee van de route. Een afdaling over een breed pad door het bos dat ons terug naar de parkeerplaats leidt. Daar is het inmiddels goed druk. Er wordt zelfs nog even gestreden om onze parkeerplaats.

Onze plan is om nu naar de Watervallen van Coo te gaan. Maar wetende dat dat een tourist trap is, besluiten we een dorpje eerder te lunchen. De geur van friet lonkt! Fritkot Ragotte biedt ons een heerlijke hamburger en een goede puntzak friet. Het leven hoeft niet ingewikkeld te zijn om goed te zijn.

We rijden verder naar de watervallen van Coo. Parkeren kost hier twee euro per uur. We verwachten maximaal een kwartier nodig te hebben, maar je betaald per uur. Dan maar zwart parkeren! Coo? Toeristisch! De waterval? Een deceptie!

Daarna nog een stop bij kasteel Reinhardstein, verscholen tussen de heuvels. Prachtig!

De verborgen waterval die er bij hoort is misschien wel de hoogste van België, maar toch voelde deze kleiner aan. De tocht er naartoe is onstuimig aldus Monique. Met vallen en opstaan weet ze de stijle paden en rivieren te trotseren. Charlie denkt alleen maar de hele tijd: dit is de beste dag van mijn leven!

De dag eindigt bij de watermolen van Massard. Terwijl ik Vanry toevalligerwijs waterpas neerzet komt de eigenaar van de molen naar ons toe. In zijn beste Frans vraagt hij of we goed staan en of we straks een rondleiding willen. Als de goede man weg is, wassen we ons even met water uit de naast gelegen beek.

Rond de klok van vijf beginnen we aan de rondleiding. De man vertelt vol passie over de molen en hoe alles werkt. Ongeveer een kwart begrijpen we, maar het is gezellig en leerzaam. De man vertelt dat de bloem volledig is uitverkocht nu ze sinds april op Park4Night zitten. Gelukkig heeft hij nog wel bier. Het is vernoemd naar zijn jongere broer, La Bigoute. Be good!

En dan als de avond inzet en Charlie nog even een frisbee uit de lucht vangt, is het tijd voor de maaltijd. Aardappel, courgette en käsewurst. Kan het mooier?

Verder gebeurd er weinig. We lezen nog een boekje en schrijven deze onzin. Daarna zal nog wel een Zweedse Puzzel volgen. Mocht je je ooit afvragen wat amber is, dan is het welriekende gomhars.