Lekkere druifjes

Vandaag is een reisdag. We verlaten Terre Ferme om neer te strijken op La Jonquille. De route loopt niet in een rechte lijn, ik wil namelijk nog even wijn halen in de Bourgogne. #nuweertochzijn

Donderdag 9 september 2021. Na het ontbijt rekenen we de camping af. Slecht 15 euro per nacht is niet veel voor de mooie plek die we hadden. Mathijs, de uitbater, maakt in een keurig handschrift de factuur op. We rekenen cash af, zo hebben ze dat het liefste in Frankrijk.

Als we hebben gepakt vertrekken we richting Igé. We stoppen even in Dommartin-les-Cuiseaux voor brood en tartelletjes. Op de weekmarkt haal ik ook nog een bol knoflook voor thuis in de grond. Dan rijden we door naar Igé.

Igé is een klein dorpje in het zuiden van de Bourgogne. Het is bekend vanwege zijn prima cave cooperative. Aangezien wij eerst geproefd moet worden voor je het koopt, genieten we rond half 11 van een aantal heerlijke glazen wijn. Wie rijdt er ook alweer? Na wat proeven, schaffen we 21 flessen aan.

Dan begint de zoektocht naar het begin van de Route des grand crus de Bourgogne. Na wat gehannes, blijkt het in Santenay te beginnen. Daar aangekomen is het een kwestie van bordjes volgen en genieten van het mooie landschap vol wijnranken, stenen muurtjes en idyllische dorpjes.

Nadat we Meursault doorkruist hebben en moeten ontdekken dat camping La Grappe d’Or niet meer bestaat, stoppen we iets verderop om te pciknicken op een muurtje tussen de wijnranken.

Terwijl we lunchen arriveert een oud Frans mannetje op een renfiets. Hij staat er op een foto van ons te maken. Nou talent heeft hij!

Na nog wat druiven te hebben verorberd, rijden we verder naar Pommard en Beaune. In die laatste stad doen we wat boodschappen om daarna in een ruk naar Hurecourt te rijden. Onderweg kijken we nog de dood van een ander in de ogen. Voor ons slingert een bejaarde over de weg, die maar net op tijd kan uitwijken voor een tegenligger. Na wat angstige kilometers slaan we gelukkig af en rijden we pardoes camping La Jonquille op.

Op de camping leen ik even een hamer en zet daarna samen met Monique de tent op. Wat is het toch een mooi ding!

Als de tent staat in het tijd voor de borrel. De (zoete) witte wijn smaakt heerlijk en het is gezellig in het Theater. Na de borrel volgen de pizza’s! We zitten aan een gezellige tafel en hebben genoeg lol. Dan nog even fikkie stoken om ook weer bijtijds onder de wol te kruipen.