Teleurstellend

Andorra. Teleurstellend. Misschien kwam het door het weer, maar waarschijnlijk loopt Andorra ook in de zon uit op een teleurstelling. Het positieve is dat we Andorra nu wel kunnen afvinken en een sticker mogen plakken.

Woensdag 29 oktober 2025. Wat hebben we de kou toch weer getrotseerd. Met een minimum van 6.1 graden Celsius kunnen we stellen dat het fris was vannacht. Gelukkig merken we daar niets van in ons kraaiennest in onze donzen slaapzak.

Nadat we hebben ingeruimd rijden we naar La Pobla de Segur. Monique heeft een bakkertje gevonden die naast brood ook koekjes verkoopt. Deze bakker had echter pech, want op de markt die we passeren staat eenbakker die onze klandizie verdient. Hij verkoopt geen zoete broodjes, maar cornetti!

Monique slaapt weer eens uit tot 8 uur, althans dat dacht ze. Helaas voor haar had de kerk de klok nog niet teruggezet en was het pas 7 uur. Ze blijft toch nog even gezellig liggen, het regent immers toch.

Na een rondje markt hebben we weer voldoende spullen voor de borrelplank vanavond. We rijden door in noord-oostelijke richting en vinden al vrij rap een parkeerplaats waar we onze heerlijke cornetti opeten.

Na dit ontbijt rijden we door. We stoppen weinig, want het weer is belabberd. De mist weerhoud ons echt te kunnen genieten van het mooie landschap, maar het is wat het is.

In La Seu d’Urgell doen we de laatste boodschappen op Spaanse grond. Bij de Capabro halen we nog wat eetbare souveniers voor thuis. Na getankt te hebben bezoeken we nog snel de Mercadona. Terwijl ik gebruik maak van de exquise sanitaire voorzieningen, haalt Monique twee Mercadona burgers.

Niet veel later rijden we Andorra binnen. Na een eerder bezoek aan San Marino eerder dit jaar waren mijn verwachtingen hooggespannen. De enige overeenkomst die ik kon ontdekken tussen beide ministaatjes was het weer. Allebei zeikende regen.

Andorra. Een compleet volgebouwde kloof tussen Spanje en Frankrijk gevuld met hotels, slijterijen, tabakswinkels, parkeerplaatsen (betaald) en drogisterijen. Nadat we Andorra la Vella door zijn parkeren we om in Encamp bij Borda de l’Hereu 1693 te lunchen. We delen een heerlijke lamsschouder.

In het fantastische TV programma ‘We zijn er bijna’ hadden we hier nog wel een mooie hangbrug gespot. We rijden er naartoe en zien dat we de laatste 900 meter niet mogen doen met de auto. Maar een parkeerplaats is er ook niet. Dan niet.

We besluiten verder te rijden en passeren een waterval. We parkeren stiekem bij het pand naast de waterval en nemen de verplichte waterval selfie.

Dan gaan we verder. De navigatie staat op Pyrenees Andorra, een winkelcentrum. De weg er naar toe is voor mij het hoogtepunt van het land. Een prachtig slingerende bergweg die ons naar 2406 meter hoogte brengt. Een record voor Vanry.

El Pas de Casa, het dorp waar het winkelcentrum ligt is het dieptepunt. Gelukkig kunnen we hier de grens met Frankrijk over en begint het op te klaren. We mogen de grens over en stellen de navigatie in op Rennes-le-Chateau.

De rit duurt twee uur en rijdt ons dwars door de Pyreneeën. We volgen een rivier, passeren een waterval, nemen meerdere bergpassen en rijden uiteindelijk in de zon in een vallei.

We parkeren Vanry en lopen een rondje met Charlie. Dan is het weer tijd om bij te komen en te genieten van de avond.