We eten de buikjes Rond(a)

Ter voorbereiding van de wandeling over de Caminito del Rey rijden we vandaag via Ronda naar Ardales.

Woensdag 5 oktober 2022. De dag begint met een prima ontbijt in onze AirBnB. Peter heeft zijn best gedaan. Na een half uurtje zijn de buikjes vol en pakken we onze spullen. Peter is wederom verbaasd over de snelheid waarmee we handelen, maar langzamer kan echt niet.

We beginnen aan de tocht naar Ronda. Het is een mistige bedoeling. Met moeite rijdt onze Fiat 500 de kronkelende bergwegen op. Na een half uurtje begint het op te klaren en worden we getrakteerd op mooie uitkijkpunten.

Eenmaal in Ronda aangekomen parkeren we onze auto bij de kerk. We lopen door het oude stadje en doen een kopje koffie. Na de koffie beginnen we met een afdaling om een goed uitzicht te krijgen op de nieuwe brug.

Nadat we de brug bewonderd hebben lopen we terug naar boven. Als we bij de brug staan merken we dat dit een hotspot is voor bejaarde toeristen. We passeren de brug en bekijken met van diverse kanten.

We laten de brug voor wat hij is en schieten de winkelstraat van Ronda in. Het is tijd voor een gebakje! Als we de winkelstraat hebben uitgespeeld, lopen we richting de oude brug. Deze is minder spectaculair en daarmee minder interessant voor de massa.

Dan bezoeken we het Arabisch Badhuis. Een mooi stukje bewaard erfgoed net buiten het drukke centrum. Langs de stadsmuren lopen we terug naar een bakkertje waar we koekjes inslaan en terras waar we lunchen. Voor het eerst in ons leven eten we stierenballen. Oh née, het was chorizo.

Na nog een rondje langs de kerk is het tijd on Ronda te verlaten. De auto geeft aan dat het 33 graden is. Heerlijk! We rijden richting Ardales en willen stoppen in Cuevas del Becerro. Hier zou een waterval zijn, maar na wat zoeken op Google Maps blijkt deze 10 kilometer terug te liggen. Een kwartiertje later zijn we er. Althans bij het begin van de niet bestaande wandelroute. Google had wel een beschrijving die ons via ijzeren poorten door de bedding van de rivier liet lopen. Kennelijk komt er nooit iemand, want het was volkomen dicht gegroeid. Toch lopen we er gestaag doorheen.

Na een tijdje komen we bij een tunnel. Deze nemen we om links geattendeerd te worden op een militair gebied. We lopen nog wat verder, maar erg begaanbaar is het pad niet. Bij de zoveelste hindernis besluiten we rechtsomkeert te maken. Dan maar geen drooggevallen waterval.

We stiefelen op ons gemakje terug en terwijl we dat doen zet ik een voet verkeerd neer. Au, dat voelt als een dubbel geklapte enkel. Daar pijn een emotie is, kun je dat negeren. Vrolijk lopen we verder terug naar de auto waar die heerlijke koekjes uit Ronda op ons wachten.

Een half uurtje later arriveren we in Ardales. We parkeren de auto en bekijken onze slaapplek voor vannacht. Prima, oubollig Spaans. Niets op aan te merken, buiten dat het een upgrade is van wat we geboekt hadden. De verhuurster vond kennelijk de kleine kamer niet goed genoeg voor ons.

In het appartement doe ik mijn schoenen uit. De volledige verzwikking is waarschijnlijk geblokkeerd door een steen, want de enkel doet geen pijn, maar de voet voelt beurs. Evengoed pijn die genegeerd kan worden. We chillen wat, doen een wasje en nemen een hapje en drankje. De visjes uit Malaga smaken ondanks het gemis van koeling nog prima.

Tegen half acht lopen we het dorp in voor een maaltje. Monique heeft Gastrobar Al-Andalus uitgekozen. In eerste instantie ziet het er wat sjabby uit, veel oude luidruchtige Spanjaarden die kaarten en drinken. Maar in tweede instantie is het ongetwijfeld het beste restaurant van de regio! De alleraardigste ober legt ons uit wat er op de Spaanse kaart staat. De tapas (gamba spiezen, kwarteleieren, aardappelballen en iets kazigs) smaken perfect.

Na de maaltijd nemen we nog een rondje garnalenspies als toetje. Gewoon omdat ze zo lekker zijn. De ober geeft nogmaals aan dat dit ook de favoriet is van hemzelf en zijn vrouw. Na het afrekenen maken we nog een praatje over de lengte van de Spaanse man. Ik zet hem op een trapje en geef aan dat we even groot zijn. Helaas is daar geen foto van.

En daarmee komt deze dag ten einde. De dag waarop we vijf jaar verkering hebben en dat vieren met taartjes in Ronda en lekkere tapas in Ardales. Nu maar hopen dat morgen net zo leuk (en lekker) wordt als vandaag!